NASA Star Clusters geboren in Carina Poster

Dit valse-kleurenbeeld, genomen door de Spitzer Space Telescope van NASA, show het gebied "South Pillar" van het stervormende gebied, genaamd de Carina Nebula. Net zoals het scheuren van een watermeloen en het vinden van de zaden ervan, heeft de infraroodtelescoop deze duistere wolk opengebroken om sterrenembryo's (geel of wit) te onthullen die in vingerachtige pijlers van dik stof (roze) zijn geknoopt. De hete gassen zijn groen en de voorgrondsterren zijn blauw. Niet alle nieuw gevonden sterrenembryo's kunnen gemakkelijk worden opgemerkt. Hoewel Eta Carinae, de beroemdste en massieve ster van de nebula, te helder is om door infraroodtelescopen te worden waargenomen, wijzen de neerwaartse stralen op zijn aanwezigheid boven het afbeelding lijst. Ultraviolette straling en stellaire winden van Eta Carinae en haar broers en zussen hebben de wolk in stukken gesneden, waardoor er een puinhoop van pezen en pijlers overblijft. Dit shredderproces heeft de geboorte van de nieuwe sterren veroorzaakt die door Spitzer zijn ontdekt. Het instelbare zichtbare-lichte afbeelding van de Carina Nebula-shows is een heel ander uitzicht. Stofstijlen zijn minder en lijken donker omdat het stof zichtbaar licht opblaast. Spitzer's infrarooddetectoren snijden dit stof door, waardoor het de warmte kan zien van warme, ingesloten sterembryo's, en dieper, meer begraven pijlers. Eta Carinae is een baarmoeder van een ster, met meer dan 100 keer de massa van onze zon. Het is zo enorm dat het zichzelf nauwelijks kan vasthouden. In de loop der jaren is het licht en vegen, omdat het materiaal van zijn oppervlakte is weggeschoten. Sommige astronomen denken dat Eta Carinae kan sterven in een supernova ontploffing tijdens ons leven. Het huis van Eta Carinae, de Carina Nebula, ligt in het zuidelijke deel van ons melkwegstelsel, 10.000 lichtjaren van de aarde. Deze kolossale wolk van gas en stof strekt zich uit over 200 lichtjaren ruimte. Hoewel het wordt gedomineerd door Eta Carinae, zijn er naast de jongere generaties sterren ook iets minder massieve zussen van de ster te vinden. Dit afbeelding werd genomen door de infraroodcamera op Spitzer. Het is een drie-kleurensamenstelling van onzichtbaar licht, die emissies van golflengten van 3.6 micron (blauw), 4.5 micron (groen), 5.8 micron (oranje), en 8.0 micron (rood) toont. Het zichtbare-lichte afbeelding komt uit de nationale optische astronomie.