Nationale Māori Tino Rangatiratanga vlag, N.Zeelan Sticker

De nationale Maori-vlag, ook bekend als de Tino Rangatiratanga-vlag, wordt gebruikt om de nationale identiteit van de inheemse bevolking van Nieuw-Zeeland te vertegenwoordigen. In 2009 werd de Tino Rangatiratanga-vlag (ook gewoon Tino) geselecteerd als de nationale Maori-vlag na een landelijk overleg. Het werd voor het eerst onthuld op Waitangi Day in 1990. Hoewel het geen officiële status heeft van de Nieuw-Zeelandse regering, is het bij officiële gelegenheden door de regering gebruikt. De Maori King-beweging, genaamd de Kīngitanga in Maori, is een Maori-beweging die in de jaren 1850 ontstond onder enkele van de Maori iwi (stammen) van Nieuw-Zeeland op het centrale Noordereiland, om een rol te spelen die vergelijkbaar is met die van de monarchie van het Verenigd Koninkrijk als een manier om de vervreemding van Maori-land te stoppen. De eerste Maori-koning, Potatau Te Wherowhero, werd in 1858 gekroond. De monarchie is in principe niet erfelijk, hoewel elke monarch sinds Potatau Te Wherowhero een kind is geweest van de vorige monarch. De achtste monarch is Nga wai hono i te po, die in september 2024 werd verkozen en gekroond. De Maori monarch opereert in een niet-constitutionele hoedanigheid buiten de Nieuw-Zeelandse regering, zonder expliciete wettelijke of rechterlijke macht. Regerende vorsten behouden de positie van opperhoofd van verschillende iwi's en hebben enige macht over deze, vooral binnen Tainui. De invloed van de Māori-monarch is wijdverspreid in het Māoridom, ondanks het feit dat de beweging niet wordt nageleefd door verschillende belangrijke iwi, met name Tūhoe, Ngāti Porou en de grootste van allemaal, Ngāpuhi. Het hoofdkwartier van de Koningsbeweging is Tūrangawaewae Marae in de stad Ngāruawāhia. De beweging ontstond in de jaren 1850 onder een groep van Iwi op het centrale Noordereiland als een middel om Maori-eenheid te bereiken om de vervreemding van land te stoppen in een tijd van snelle bevolkingsgroei door Europese kolonisten. De beweging probeerde een monarch op te richten die een status kon claimen die vergelijkbaar was met die van koningin Victoria en zo een manier kon bieden voor Maori om op gelijke voet met Pākehā (Europeanen) om te gaan. Het kreeg de schijn van een alternatieve regering met een eigen vlag, krant, bank, raadsleden, magistraten en wetshandhaving. Het werd door de koloniale regering gezien als een uitdaging voor de suprematie van de monarchie van het Verenigd Koninkrijk, wat op zijn beurt leidde tot de invasie van de Waikato in 1863, die gedeeltelijk werd gemotiveerd door een drang om de macht en invloed van de Kīngitanga te neutraliseren. Na hun nederlaag bij Ōrākau in 1864 trokken de koningen zich terug in de Ngāti Maniapoto-stammenregio van het Noordereiland, dat bekend werd als het koningsland.