Nautilus, de laatste haven poster

200 collega's Onder het Zee is een klassieke science fiction roman van de Franse schrijver Jules Verne, gepubliceerd in 1870 onder de titel Vingt mille lieues sous les mers. De roman gaat over de fictieve kapitein Nemo en zijn onderzeeër Nautilus, zoals een van zijn passagiers ziet. Het verhaal werd geschreven voordat de moderne onderzeeërs in het zee een realiteit waren. Het wordt genoemd door professor Pierre Aronnax, een bekende marien bioloog, die vergezeld wordt door zijn trouwe assistent Conseil en een Canadese schrijver Ned Land. Naarmate het verhaal begint, wordt een mysterieus "zee monster", dat door sommigen als een gigantisch verhaal wordt beschouwd, gezien door schepen van verschillende naties; ook een oceaanvoering wordt beschadigd door het schepsel. De regering van de Verenigde Staten verzamelt eindelijk een expeditie om de dreiging op te sporen en te vernietigen. Sommige ideeën van Verne over de nog niet bestaande onderzeeboten die in dit boek zijn opgenomen, bleken profetisch te zijn (zoals de hoge snelheid en het geheime gedrag van de hedendaagse kernonderzeeërs), en (met dieselonderzeeërs) de noodzaak om regelmatig naar verse lucht te gaan.Verne leende de naam "Nautilus" van een van de vroegste succesvolle onderzeeërs. Nautilus was de eerste praktische onderzeeër, die in opdracht van First Consul Napoleon Bonaparte werd ontworpen door de Amerikaanse uitvinder Robert Fulton, die vervolgens in de Franse Eerste Republiek woonde. Het werd gelanceerd in 1800, het werd gemaakt van koperplaten over ijzerribben, 6,5 m lang met een sluittoren voor observatie. Het gebruikte roerders voor verticale en horizontale besturing — de oorsprong van de duikvliegtuigen die op alle moderne onderzeeboten worden gebruikt — en tanks van perslucht om de bemanning van vier een ondergedompelde levensduur van zes uur te geven. Onder water werd Nautilus aangedreven door een vierbladige schroef die met de hand werd gedraaid. Aan de oppervlakte werd een vouwmast gebouwd en het schip werd aangedreven door zeilen. Nautilus werd in Frankrijk getest in 1800-1801, toen Fulton en drie monteurs met ballasttanks naar een diepte van 8 m daalden. Nautilus zonk een schoener met een lading gesleept buskruit die Fulton een "torpedo" noemde na de elektrische straal. De Fransen waren echter niet onder de indruk en stopten de financiering van Fulton in 1804. Fulton nam Nautilus mee naar het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland en zonk in 1805 een 300-ton brig. De Royal Navy was echter niet geïnteresseerd.