OM Mantra Om108 Bumpersticker

Bedankt voor tekst met dank aan WIKIPEDIA. bezoek en lees meer : http://en.wikipedia.org/wiki/Mantra In het kader van de Vedas verwijst de term mantra naar het gehele gedeelte dat de teksten bevat die Rig, Yajur of Saam worden genoemd, dat wil zeggen het metrische gedeelte in tegenstelling tot het commentaar van prose Brahmana. Met de overgang van ritualistische Vedische tradities naar mystieke en egalitaire hindoe-scholen in Yoga, Vedanta, Tantra en Bhakti, heeft de orthodoxe houding van de elite natuur van mantra-kennis plaats gemaakt voor spirituele interpretaties van mantra's als vertaling van de menselijke wil of wens in een vorm van actie, met een aantal kenmerken die in het algemeen met spreuken te vergelijken zijn. Voor de auteurs van de hindoe-geschriften van de Upanishads vertegenwoordigt de letterlijke Aum, die zelf een mantra vormt, Brahman, de peetkop en de hele creatie. Kūkai suggereert dat alle geluiden de stem zijn van de Dharmakaya Boeddha — d.w.z. zoals in Hindu Upanishadic en Yogic gedachte, zijn dit geluiden een uiting van de ultieme realiteit, in de zin van geluiden die symboliseren dat de vocale geluiden van de mantra intrinsieke betekenis hebben, onafhankelijk van het begrip van de persoon die ze uitspreekt. Een dergelijke interpretatie van wat een mantra kan symboliseren of hoe hij kan functioneren, verschilt echter in de verschillende tradities en hangt ook af van de context waarin hij geschreven of geklonken is. In sommige gevallen zijn er veelvoudige lagen van symboliek verbonden aan elk geluid, veel waarvan specifiek voor bepaalde scholen van gedachte zijn. Bij een voorbeeld van een dergelijke, zie de lettergreep: Aum dat centraal staat in zowel de hindoe- als de boeddhistische tradities. Terwijl Hindu tantra uiteindelijk de brieven en de geluiden als vertegenwoordigers van het goddelijke zag, kwam de verschuiving naar schrijven voor toen het boeddhisme naar China reisde. Hoewel China geen verenigende, kerkelijke taal zoals Sanskrit had, heeft China zijn culturele eenheid bereikt door middel van een geschreven taal met tekens die flexibel zijn in uitspraak, maar wel preciezer in betekenis. De Chinese geprimileerde schrijftaal was veel hoger dan de Indiase boeddhistische missionarissen. Het schrijven van mantras werd een spirituele praktijk op zich. Dus terwijl Brahmins zeer streng was geweest op het juiste uitspreken, waren de Chinezen, en ook andere boeddhisten uit het Verre Oosten, hier minder bezorgd over dan het correct schrijven van iets neer. De praktijk om mantra's te schrijven en teksten te kopiëren als een spirituele praktijk, werd in Japan zeer verfijnd. Het schrijven in het Siddham schrift waarin de Sanskriet van veel boeddhistische Sutras werd geschreven, wordt tegenwoordig alleen echt in Japan gezien. Nochtans, is de geschreven mantra-repetitie in de praktijk Hindu, met Sanskrit in om het even welk aantal manuscripten, ook bekend aan vele sekten in India.