OM SIRDI SAI RAM - SAI BABA BUMPERSTICKER

Lees meer op : http://www.saibaba.org/ of op wikipedia: Sai Baba of Shirdi (28 september 1835 - 15 oktober 1918), ook bekend als Shirdi Sai Baba, was een Indische goeroe en yogi, door zijn volgelingen beschouwd als een inkerving van God. Sommige van zijn hindoeïstische aanhangers geloven dat hij een gevangene was van Shiva of Dattatreya. Veel aanhangers geloven dat hij een Sadguru was. Er zijn veel verhalen en ooggetuigenverslagen van wonderen die hij uitvoerde. Hij is een bekende figuur in veel delen van de wereld, maar vooral in India, waar hij veel vereerd is. De benaming "Sai Baba" is een combinatie van Perzische en Indiase afkomst; Sāī (Sa'ih) is de Perzische term voor "goed geleerd" of "goed geïnformeerd", gewoonlijk toegeschreven aan de islamitische ascetica, terwijl Baba (oor) een woord is dat "vader" betekent; grootvader; oud man; sir" gebruikt in Indo-Aryan talen. Het appellatief verwijst dus naar Sai Baba als een "heilige vader" of "vrome vader".[1] Zijn ouders, geboortegegevens en leven voor de leeftijd van zestien zijn obscuur, wat heeft geleid tot allerlei speculaties en theorieën die de oorsprong van Sai Baba proberen uit te leggen. In zijn leven en leer probeerde hij het hindoeïsme en de islam te verzoenen: Sai Baba woonde in een moskee die hij Dwarakamayi noemde, oefende hindoe- en moslimrituelen uit, onderwees woorden en figuren die uit beide tradities voortkwamen en begraven werd in een hindoetempel in Shirdi. Een van zijn bekende epigramen zegt over God: "Sabka Malik Ek" ("Eén God bestuurt iedereen"), die zijn wortels vindt in de Bhagavad-Gita en de islam in het algemeen, en Sufism in het bijzonder. Hij sprak altijd "Allah Malik" - Heer is de enige beschermer. Hij had geen liefde voor bederfelijke dingen, en was altijd geworteld in zelfrealisatie, wat zijn enige zorg was. Het leven en de leer van Shri Sai Baba zijn in Sai Satcharitra goed gedocumenteerd door Shri Hemadpant in Marathi, die persoonlijk gezegend werd door Shri Sai Baba. Shri Hemadpant kreeg Shri Sai Baba's zegeningen in 1910 om dit werk te schrijven. Shri Sai Baba zei: "Laat hem een collectie van verhalen en ervaringen maken, notities en memo's houden; Ik zal hem helpen. Hij is slechts een instrument naar buiten." Vervolgens is SaiSatcharitra vertaald in een aantal verschillende talen. In het Engels heet Shri Sai Satcharitra van Shri Nagesh Vasudev Gunaji. Hieronder volgt een korte samenvatting van het leven van Shri Sai Baba, die als inleiding moet dienen. We raden je aan een van de meest gezaghebbende boeken te lezen om het leven en de leer van Shri Sai Baba echt te begrijpen. Chandbhai, de hoofdman van een dorp genaamd Dhoopkhede (in Aurangabad, India), verloor ooit zijn paard en zocht het. Plotseling hoorde hij een stem zeggen: "Je ziet er moe uit. Kom hier en rust een tijdje." Hij draaide zich om en zag een jonge Fakir (Baba). De fakir glimlachte naar hem en zei: "Wat ben je op zoek in dit oerwoud, Chandbhai". Dit verraste Chandbhai en hij vroeg zich af hoe de fakir zijn naam kende. Langzaam zei hij: "Ik ben mijn paard kwijt. Ik heb overal naar gezocht, maar ik kan het niet vinden." De fakir zei dat hij achter een blok bomen moest kijken. Chandbhai was aangenaam verrast om zijn paard rustig achter die bomen te grazen. Hij bedankte de fakir en vroeg zijn naam. De fakir zei: "Sommige mensen noemen me Sai Baba." Sai Baba nodigde Chandbhai dan uit om met hem te roken. Hij kreeg de pijp klaar, maar er was geen vuur om hem mee te laten branden. Sai Baba duwde een paar tangen in de grond en bracht een brandende kolen uit. Chandbhai was wonderbaarlijk. Hij dacht: "Dit is geen gewone persoon" en nodigde Baba uit om naar zijn huis te komen en een paar dagen zijn gast te zijn. De volgende dag ging Baba naar Chandbhai's huis en vond iedereen in een zeer vreugde sfeer en festiviteiten die overal plaatsvonden. Hij ontdekte dat de neef van Chanbhai's vrouw ging trouwen. De bruid kwam van Shirdi en de huwelijkspartij ging naar Shirdi. Chandbhai nodigde Baba uit om de huwelijkspartij in Shirdi te vergezellen. In Shirdi kampten ze in een veld naast de tempel van Khandoba. Na de bruiloft bleef Saibaba op Shirdi. Eerst leefde hij onder een neemboom en smeekte hij om eten wanneer hij het nodig had. Vervolgens ging hij naar de tempel van Khandoba, die van plan was daar te blijven, maar de tempelpriester ontmoette hem bij de ingang en vertelde hem naar de moskee te gaan. Zo begon Baba bij de moskee te blijven die later Dwarkamayi heette. Baba predikte al zijn leven op Shirdi en voerde talloze wonderen uit om mensen ervan te overtuigen dat God bestaat. Hij genees de ziekten van mensen, zorgde voor moreel en materieel comfort voor zijn advocaten. Baba hielp bij het brengen van eenheid en harmonie tussen alle gemeenschappen. Hij zei dat God één is, maar door verschillende namen wordt genoemd. Hij zei dat hij je eigen religie volgde en de waarheid zocht. Op een dag kwam een rijke miljonair genaamd Booty naar Sai Baba en zei dat hij een stenen gebouw voor Shri Krishna zou bouwen. Baba hielp hem het gebouw te plannen. Voordat het gebouw was voltooid, werd Baba erg ziek. Op 15 oktober 1918 ademde hij zijn laatste. Zijn laatste wens was om begraven te worden in het gebouw van Booty. Booty's stenen gebouw werd Samadhi Mandir genoemd. Shri Sai Baba werd hier begraven en er werd een mooie heilige gebouwd. Tot op de dag van vandaag trekken mensen naar Shirdi om hulde te brengen aan Shri Sai Baba.