Oogst van Providence Lined Notitieblok

Het Oogst van de Voorziening, of het all-see-oog, is een symbool dat een oog toont dat vaak omringd wordt door lichtstralen of een glorie en meestal omgeven door een driehoek. De beelden van een alomvattend oog kunnen worden teruggevonden op de Egyptische mythologie en de Oog van Horus.Het komt ook voor in het boeddhisme, waar Boeddha ook regelmatig wordt aangeduid als de "Og van de wereld" in boeddhistische geschriften (bv. Mahaparinibbana Sutta) en wordt weergegeven als een triniteit in de vorm van een driehoek die bekend staat als de Tiratna, of Tribunaal; Gem. In de Europese iconografie van Medieval en Renaissance was het oog (vaak met toevoeging van een insluitende driehoek) een expliciet afbeelding van de Christelijke Trinity. De zeventiende-eeuwse afbeeldingen van de Oogst van de Voorziening show soms omringd door wolken of zonnebrandmiddelen. Vandaag de dag wordt het Oogst van Levering gewoonlijk geassocieerd met Freemasonry. Het oog verscheen voor het eerst als onderdeel van de standaardiconografie van de vrijmetselaars in 1797, met de publicatie van Thomas Smith Webb's Freemasons Monitor.Hier staat het alziende oog van God voor en herinnert het eraan dat de gedachten en daden van een Mason altijd worden waargenomen door God (die in de Masonry de Grote Architect van het Universum wordt genoemd). Het Masonic Eye of Providence heeft meestal een halfcirkelvormige glorie onder het oog. Soms wordt het oog ingesloten door een driehoek. Populair onder complottheoretici is de bewering dat de Oogst van de Voorziening getoond op een onvoltooide piramide op de Grote Zaal van de Verenigde Staten de invloed van Freemasonry in de oprichtingsakte van de Verenigde Staten aangeeft. Dit is dramatisch in de film National Treasure uit 2004. Het gebruik van de ogen in het Masonic-gebied dateert echter tot 14 jaar na de creatie van de Grote Slaat en de Masonic-versie bevat geen piramide (hoewel de insluitende driehoek vaak als één wordt geïnterpreteerd). Bovendien was Benjamin Franklin van de drie leden van de oorspronkelijke commissie voor het ontwerp van de Grote Saal (of van degenen die deze hebben gevolgd) slechts een Mason (en zijn ideeën voor de zeehond werden niet overgenomen). Sterker nog, veel Masonic-organisaties hebben uitdrukkelijk elke band met de aanleg van het zegel ontkend