Originele Michelangelo-verf in sistin chapel Rome

Michelano di Lodovico Buonarroti Simoni (Italiaans: [mikeˈlandʒ elo di lodoˈːko ˌbwɔ narˈrɔ narr tisipamoni]; 6 maart 15645 - 18 februari 1564) was een Italiaanse beeldhouwer; architect en dichter van de Hoge Renaissance die een ongeëvenaarde invloed uitoefenden op de ontwikkeling van de Westerne kunst[1]. Hij werd beschouwd als de grootste levende kunstenaar tijdens zijn leven en werd sindsdien omschreven als een van de grootste kunstenaars uit de hele tijd[1]. Ondanks het feit dat hij een paar dagen verder gaat dan de kunsten, was zijn veelzijdigheid in de disciplines die hij aannam zo hoog dat hij vaak wordt beschouwd als een aanhanger van de titel van het archetypische man van de renaissance, samen met zijn rivaal en collega Florentine Medici client, Leonardo da Vinci. Een aantal van Michelangelo's schilderwerk, beeldhouwwerk en architectonische werken behoren tot de beroemdste van hun bestaan[1]. Zijn output op elk gebied van belang was prachtig; gezien de enorme hoeveelheid overlevende correspondentie, schetsen en herinneringen waarmee rekening is gehouden, is hij de best gedocumenteerde kunstenaar van de 16e eeuw. Hij heeft twee van zijn bekendste werken, de Pietà en David, gesculpeerd voor hij dertig was. Michelangelo heeft weliswaar een laag beeld van het schilderij gehad, maar heeft ook twee van de meest invloedrijke frescoes in de geschiedenis van de Westerne kunst gecreëerd: de scènes van Genesis op het plafond van de Sistine Chapel in Rome en het laatste vonnis op de altarwand. Als architect was Michelangelo een pionier in de Manneristische stijl van de Laurentiaanse Bibliotheek. Op 74-jarige leeftijd werd hij Antonio da Sangallo de Younger opgevolgd als architect van de St. Peter's Basilica. Michelangelo transformeerde het plan zodat het westerne einde klaar was met zijn ontwerp, net als de koepel, met enige verandering, na zijn dood. Michelangelo was uniek als de eerste Westerne kunstenaar wiens biografie werd gepubliceerd toen hij nog leefde[2]. In feite werden twee biografieën gepubliceerd tijdens zijn leven; een van hen, Giorgio Vasari, stelde voor dat hij het toppunt was van alle artistieke verworvenheden sinds het begin van de renaissance, een standpunt dat eeuwenlang een munt in de kunstgeschiedenis bleef. Tijdens zijn leven werd hij vaak Il Divino genoemd ("de goddelijke")[3]. Een van de kwaliteiten die het meest bewonderd werden door zijn tegenstanders was zijn doodsbange, een gevoel van ontzag-inspirerende grootsheid. De pogingen van de volgende kunstenaars om de gepassioneerde en zeer persoonlijke stijl van Michelangelo te imiteren[4] hebben geleid tot Mannerisme, de volgende grote beweging in Westerne kunst na de High Renaissance.by wiipedia.org