Oude astronaut. Pakal, Maya, sarcofaag deksel. T-shirt

Het grote gebogen sarcofaag in de tempel van Inscripties is een uniek stuk Klassieke Maya-kunst. Iconografisch gezien is het echter nauw verbonden met de grote wandpanelen van de tempels van het kruis en het gefolieerde kruis dat op wereldbomen is gecentreerd. Rond de randen van het deksel is een band met kosmologische tekens, waaronder die voor zon, maan en ster, en de hoofden van zes nossen met een verschillende rang. Het centrale afbeelding is dat van een kruisvormige wereldboom. Beneath Pakal is een van de hoofden van een hemelse tweehoofdige serpent die frontaal bekeken wordt. Zowel de koning als de slangenkop waarop hij lijkt te rusten, zijn omhuld door de open kaken van een begrafenisserpent, een gemeenschappelijk iconografisch apparaat voor het signaleren van de toegang tot of het verblijf in het rijk (de gebieden) van de doden. De koning draagt zelf de kenmerken van de Tonverzekerde maisgod - met name een schildpad op de borst - en wordt getoond in een eigenaardige houding die kan duiden op wedergeboorte. De interpretatie van het deksel heeft tot controverse geleid. Linda Schele zag Pakal langs de Melkweg naar de zuidelijke horizon vallen. PseudoarchaeologyPakal's tomb is het onderwerp van oude astronautenhypothesen sinds zijn verschijning in Erich von Däniken's beste verkoper uit 1968, Chariots of the Gods? Von Däniken reproduceren een tekening van het sarcofaag deksel, etiketteerde het ten onrechte als "Copán" en vergelijkt het standpunt van Pacal met dat van de astronauten van Project Mercurius in de jaren zestig. Von Däniken interpreteert tekeningen onder hem als raketten en biedt het aan als mogelijk bewijs van een buitenaardse invloed op de oude Maya. In het midden van dat lijst zit een man dat naar voren buigt. Hij heeft een masker op zijn neus, hij gebruikt zijn twee handen om een paar controles te manipuleren, en de hiel van zijn linkervoet staat op een soort pedaal met verschillende aanpassingen. Het achterste gedeelte is van hem gescheiden; hij zit op een gecompliceerde stoel en buiten dit hele lijst zie je een vlam als een uitlaatgas. Een ander voorbeeld van de pseudoarcheologische manifestatie van dit karikatuur is de identificatie door José Argüelles van "Pacal Votan" als een incarnatie genaamd "Valum Votan", die in 2012 als "dichter bij de cyclus" zou fungeren (een gebeurtenis die ook van belang is voor de kalender "13 maan" van Argüelles). Daniel Pinchbeck, in zijn boek 2012: De Return of Quetzalcoatl (2006) gebruikt ook de naam "Votan" onder verwijzing naar Pakal.