Phantasta's: Grenzen van het feiharde landdoucherg Douchegordijn

"Het raam is gebouwd met een lage boog en gevuld met zengevormige ruiten. Zodra ik uit het raam keek, stroomde een glimp van verbazing en verlangen over mijn ziel als de vloed van een geweldig zee. Fairy Land lag voor me, en trok me erheen met een onweerstaanbare aantrekkingskracht. De bomen baadden hun grote koppen in de golven van de ochtend, terwijl hun wortels diep in de sombere lagen werden geplant; behalve waar aan de grens de zon tegen hun stengels brak, of in lange stromen door hun avenue werd geveegd, met een helderdere tint alle bladeren waar ze heen stroomden; onthullend de het rijke bruin van de ontlede bladeren en gevallen denkegels, en de delicate groenen van de lange grassen, en heel klein bossen van mos die het kanaal overdekte waar het overstroomde in onbeweeglijke rivieren van licht." - Phantastes, van George MacDonald