Phantastes: Het bos huisje gooien deken

Ik zag een dunne blauwe rook opstijgen tussen de stengels van grotere bomen voor me. Ik kwam al snel naar een open plek van de grond, waar ik een klein huisje stond. Ze bouwden dat de stengels van vier grote bomen hun hoeken vormden, terwijl hun takken elkaar ontmoetten en over hun dak vervlochten, en een grote wolk van bladeren erboven, naar de hemel. Het huisje, dat ik nu zag, was gebouwd van de stengels van kleine bomen die dicht bij elkaar liggen.... Ik had net de tijd om aan de rand van het dichtstbijzijnde bos een enkele grote asboom te zien, wiens bladeren blauw waren, tussen de waardere groene van de andere bomen eromheen. Een schaduw van een grote vervormde hand ging langzaam over de kleine blinde over, en toen zo langzaam in de tegenovergestelde richting terugkeerde. "Hij durft niet dichterbij te komen dan hij nu is, want een van die vier oaks, in de hoeken van ons huis, zou hem aan stukken scheuren; het zijn onze vrienden. Maar hij staat daar en maakt soms afschuwelijke gezichten naar ons, en steekt zijn lange armen en vingers uit, en probeert ons met recht te doden; want dat is zijn favoriete manier van doen. Pray, hou hem niet op de weg naar de nacht." - Phantastes, van George MacDonald.