Phantastes: Night in Fairy Land Magnet

"Ik merkte vooral enkele hoge leugens op, die aan beide zijden van de weg groeiden, met grote duizelingwekkend witte bloemen, afgevuurd door het universele groen. Het was nu donker genoeg om te zien dat elke bloem scheen met een eigen licht. Een klein woud van wilde hyacinten leefde met voortreffelijke wezens, die bijna onbeweeglijk stonden, met druppelnekjes, die elk aan de stengel van haar bloem hielden, en er voorzichtig mee zwaaien. In de donkerste nokken, door de mossy wortels van de bomen, of in kleine tuften van het gras, elke woning in een wereldbol van zijn eigen groen licht, gleed de glowwormen. Het moment dat een kever er een heeft neergeslagen, hij het heeft aangestoken, en hij heeft hem weggegooid.. hij nam de glowworm en hield zijn lichtststststaart vast aan de donkere aardse pellet; wanneer lo, hij in de lucht schoot als een hemelraket. Net als een raket barstte hij ook in de lucht en viel hij in een douche van de grofst gekleurde vonken van elke soort tint; gouden en rode, en paarse en groene, en blauwe en rooskleurige branden kruisten en kruisten elkaar, onder de schaduwhoofden, en tussen de kolomstengels van de bosbomen. In andere delen werd het gehele onmiddellijk omringende loofwerk verlicht door de onderling verweven dansen in de lucht van prachtig gekleurde vuurvliegen. Hier en daar gloeien hele machtige bomen met een uitgestoten fosforhoudend licht. Elke pruik en elke ader op elk blad was een stuk bleek vuur. De maan was hoog genoeg om een groot aantal van haar stralen tussen de bomen te sturen. Deze stralen waren ongewoon helder en visueel." - Phantastes, van George MacDonald