Pine Cone - Speciaal Kussen

Een digitale weergave van een dennenappel van Ma'alot-Tarshiha in Noord-Israël, de Galilea, over een oude papieren achtergrond heen gelegd. Voeg je eigen tekst toe aan de achterkant. De Aleppopijnboom (Pinus halpensis), ook bekend als de Jeruzalemden, is de enige soort wilde pijnboom die in Israël groeit. Deze speciale versie van het dennenappelkussen heeft extra tekst; een geschenk voor gewetenloze individuen, dieven, criminelen, die graag het werk van anderen stelen en verkopen als hun eigen. De originele versie van dit kussen, zonder de extra tekst, is gemakkelijk te vinden. Zoek gewoon naar "Pine Cone kussen" en laat "Special" weg. Het wordt algemeen aanvaard dat de boom die nu "den" wordt genoemd de Bijbelse "olieboom" is, zoals vermeld in Jesaja XLI, 19: "Ik zal plant in de wildernis de ceder, de acaciaboom en de mirte, en de olieboom..." Het wordt ook vermeld in I Kings VI, 23: "En in het heiligdom maakte hij twee cherubs van oliehout, elk tien cubits hoog." De olieboom wordt ook genoemd in de verzen 31 en 33 van hetzelfde hoofdstuk, evenals in Nechemia VIII, 15. De olieboom staat dicht bij andere indrukwekkende bomen in de beschrijving van de visie van de verlossing, in de bloei van de woestijn en het droge land. In de Misjna en andere rabbijnse literatuur wordt de olieboom genoemd als een boom die werd gebruikt voor het aanmaken van de bakens die werden verlicht om een nieuwe maand aan te kondigen. De den, in zijn bijbelnaam, wordt slechts één keer genoemd in het Bijbelboek Jesaja XLIV, 14: "... en neemt de cipressen en de eik, die hij voor zichzelf versterkt tussen de cadeaus van het bos; hij planten een den, en de regen voedt het." Er is een vermelding van pijnbomen in de Misjna in de context van de verschillende bomen die werden gebruikt voor het verbranden van de "rode vaars". Er zijn ook mensen die beweren dat dennen behoorden tot de bomen die werden gebruikt voor het aanmaken van de bakens om een nieuwe maand aan te kondigen. De Aleppopijnboom bloeit en bloeit in het voorjaar. De kegels worden na de bloei afgeworpen, terwijl de kegels van het vrouw zich ontwikkelen tot vruchten. De kegel blijft dicht op de boom tot een zware sharav [hamsin], wanneer hij opengaat en zijn zaden worden verspreid. "Weinigen zijn doof voor de prediking van pijnbomen. Hun preken op de bergen gaan naar ons hart; en als mensen in het algemeen in de bossen zouden kunnen worden gebracht, zelfs voor een keer, om de bomen voor zichzelf te horen spreken, zouden alle problemen in de manier van bosbehoud verdwijnen." -John Muir