President Barack Obama Inauguration Address Poster

De volledige tekst van het inauguratieadres van de Amerikaanse President Barack Obama op dinsdag. Obama, een Democraat, was beëdigd op de trappen van het Capitol als het 44e Amerikaanse president rond het middaguur EST, en nam het over van President George W. Struik, een Republikein. Dit is een passend document, behalve de woorden, voor de toespraak van Barack Obama in Denver, Colorado op 28 augustus 2008, dat ook op mijn galerij Zazzle te vinden is. De volledige tekst van de Inauguration Speech:"Mijn medeburgers: ik sta hier vandaag nederig voor de taak die voor ons ligt, dankbaar voor het vertrouwen dat u hebt gegeven, met inachtneming van de offers die onze voorouders hebben gebracht. Ik wil de Struik van het President bedanken voor zijn dienst aan ons land en voor de grootmoedigheid en samenwerking die hij gedurende deze overgang heeft getoond. 44 Amerikanen hebben nu de presidentiële eed afgelegd. De woorden zijn gesproken tijdens de stijgende tijden van welvaart en de stille vrede. Toch wordt de eed zo vaak afgelegd tussen het verzamelen van wolken en het opgraven van stormen. Op dat moment is Amerika niet alleen doorgegaan vanwege de vaardigheid of het zicht van degenen die in hoge kantoor zitten, maar ook omdat wij, het volk, trouw zijn gebleven aan de idealen van onze voorouders en trouw zijn gebleven aan onze basisdocumenten. Dus dat is het wel. Dus het moet bij deze generatie Amerikanen zijn. Dat we midden in de crisis zitten, is nu goed begrepen. Ons land is in oorlog, tegen een verreikend netwerk van geweld en haat. Onze economie is ernstig verzwakt, als gevolg van hebzucht en onverantwoordelijkheid van sommigen, maar ook ons collectieve falen om harde keuzes te maken en het land voor te bereiden op een new age. Er zijn huizen verloren gegaan, er zijn banen verloren gegaan, bedrijven zijn gesloten. Onze gezondheidszorg is te duur; onze scholen falen te veel; en elke dag bewijzen we dat de manieren waarop we energie gebruiken onze tegenstanders versterken en onze planeet bedreigen. Dit zijn de crisisindicatoren, afhankelijk van gegevens en statistieken. Minder meetbaar maar niet minder diepgaand is een vertrouwensbreuk over ons land - een angstaanjagende angst dat de neergang van Amerika onvermijdelijk is, en dat de volgende generatie zijn ambities moet verminderen. Vandaag zeg ik tegen u dat de uitdagingen waar we voor staan reëel zijn. Ze zijn ernstig en veel. Ze zullen niet gemakkelijk of in korte tijd worden gehaald. Maar weet dit, Amerika - ze zullen worden ontmoet. Op deze dag komen we bijeen omdat we hebben gekozen voor hoop boven angst, eensgezindheid boven conflicten en onenigheid. Vandaag verklaren we dat we een einde moeten maken aan de kleine grieven en valse beloften, de beschuldigingen en de dogma's die onze politiek al veel te lang hebben verstikt. Wij blijven een jonge natie, maar in de woorden van de Schrift, is de tijd gekomen om kinderlijke dingen terzijde te schuiven. De tijd is gekomen om onze blijvende geest opnieuw te bevestigen, om onze betere geschiedenis te kiezen, om dat kostbare geschenk, dat nobele idee, dat van generatie op generatie is doorgegeven: de God-gegeven belofte dat iedereen gelijk is, dat alles vrij is en dat iedereen een kans verdient om hun volle maatstaf van geluk na te streven. Door de grootsheid van onze natie opnieuw te bevestigen, begrijpen we dat grootsheid nooit een gegeven is. Het moet verdiend worden. Onze reis is nooit een van korte bezuinigingen geweest, of het zoeken naar minder. Het is niet de weg geweest voor degenen die de voorkeur geven aan vrije tijd boven werk, of die alleen maar op zoek zijn naar de rijkdom en de roem. Het waren eerder de risiconemers, de doers, de makers van dingen - sommigen vierden het, maar vaak ook de mannen en vrouwen in hun arbeid, die ons de lange, robuuste weg naar welvaart en vrijheid hebben bewandeld. Voor ons pakten ze hun weinige wereldbezittingen op en reisden ze over de oceanen op zoek naar een nieuw leven. Voor ons toonden ze zich in de zweetwinkels en legden ze het Westen af. Ze slaagden de zweep tegen en ploegen de harde aarde. Voor ons vochten en stierven ze, op plaatsen als Concord en Gettysburg, Normandy en Khe Sahn. Keer op keer worstelden deze mannen en vrouwen en werkten ze op en offeerden ze totdat hun handen ruw waren, zodat we een beter leven konden leiden. Ze zagen Amerika als groter dan de som van onze individuele ambities; groter dan alle verschillen in geboorte, rijkdom of factie. Dit is de reis die we vandaag voortzetten. We blijven het meest welvarende, machtige land op aarde. Onze werknemers zijn niet minder productief dan toen deze crisis begon. Onze geest is niet minder vindingrijk, onze goederen en diensten zijn niet minder nodig dan vorige week, vorige maand of vorig jaar. Onze capaciteit blijft onaangetast. Maar onze tijd van stilstand, van bescherming van smalle belangen en het uitstellen van onaangename beslissingen - die tijd is zeker voorbij. Vanaf vandaag moeten we onszelf oppakken, onszelf afzweren en opnieuw beginnen met het hermaken van Amerika. Overal waar we kijken, moet er werk worden verricht. De toestand van de economie vraagt om actie, doortastend en snel, en we zullen actie ondernemen - niet alleen om nieuwe banen te creëer, maar ook om een nieuwe basis voor groei te leggen. We zullen de wegen en bruggen bouwen, de elektrische netwerken en digitale lijnen die onze handel voeden en ons binden. We zullen de wetenschap herstellen naar zijn rechtmatige plaats, en de wonderen van de technologie om de kwaliteit van de gezondheidszorg te verhogen en de kosten ervan te verlagen. We zullen de zon, de winden en de bodem gebruiken om onze auto's te brandstof en onze fabrieken te runnen. We zullen onze scholen transformeren en aan de eisen van een new age voldoen. Dit alles kunnen we doen. En dit alles zullen we doen. Nu zijn er sommigen die de omvang van onze ambities in twijfel trekken - die suggereren dat ons systeem niet te veel grote plannen kan tolereren. Hun herinneringen zijn kort. Want ze zijn vergeten wat dit land al heeft gedaan; wat vrije mannen en vrouwen kunnen bereiken als verbeelding wordt gekoppeld aan een gemeenschappelijk doel, en de noodzaak om moed te tonen. Wat de cynici niet begrijpen, is dat de grond eronder is verschoven - dat de verbijsterende politieke argumenten die ons zo lang hebben opgegeten, niet langer van toepassing zijn. De vraag die we vandaag stellen is niet of onze regering te groot of te klein is, maar of ze werkt - of ze gezinnen helpt om een fatsoenlijk loon te vinden, zorg die ze zich kunnen veroorloven, een waardig pensioen. Waar het antwoord ja is, zijn we van plan om verder te gaan. Waar het antwoord neen is, zullen de programma's eindigen. En degenen onder ons die de dollars van de burgers beheren, zullen ter verantwoording worden geroepen - om verstandig uit te geven, slechte gewoonten te hervormen en onze zaken in het licht van de dag te doen - want alleen dan kunnen we het vitale vertrouwen tussen een volk en zijn regering herstellen. De vraag is ook niet of de markt goed of slecht is. De kracht om welvaart te genereren en de vrijheid uit te breiden is ongekend, maar deze crisis heeft ons eraan herinnerd dat de markt zonder waakzaam oog uit de hand kan lopen - en dat een land niet lang kan bloeien als het alleen maar de welvarenden begunstigt. Het succes van onze economie is altijd afhankelijk geweest van niet alleen de omvang van ons bruto binnenlands product, maar ook van het bereik van onze welvaart; van ons vermogen om elke gewillige geest de kans te geven - niet uit liefdadigheid, maar omdat het de meest betrouwbare weg naar ons gemeenschappelijk belang is. Wat onze gemeenschappelijke defensie betreft, wijzen wij de keuze tussen onze veiligheid en onze idealen als onjuist af. Onze grondleggers, die geconfronteerd worden met gevaren die we ons nauwelijks kunnen voorstellen, hebben een handvest opgesteld om de rechtsstaat en de rechten van het man te waarborgen, een handvest dat door het bloed van generaties wordt uitgebreid. Die idealen lichten de wereld nog steeds aan, en we zullen ze niet opgeven in het belang van de praktijk. Dus voor alle andere volkeren en regeringen die vandaag kijken, van de grootste hoofdsteden tot het kleine dorp waar mijn vader geboren is: weet dat Amerika een vriend is van elk land en elk man, elke vrouw en ieder kind dat een toekomst van vrede en waardigheid zoekt, en dat we bereid zijn om nog een keer te leiden. Herinnert u zich dat de vorige generaties het fascisme en het communisme niet alleen met raketten en tanks hebben tegengehouden, maar ook met stevige allianties en blijvende overtuigingen. Zij begrepen dat onze macht alleen ons niet kan beschermen en dat het ons ook niet het recht geeft om te doen wat wij willen. In plaats daarvan wisten ze dat onze macht groeit door verstandig gebruik; onze veiligheid komt voort uit de rechtvaardigheid van onze zaak, de kracht van ons voorbeeld, de temperende kwaliteiten van nederigheid en terughoudendheid. Wij zijn de houders van deze nalatenschap. Met deze principes kunnen we opnieuw het hoofd bieden aan de nieuwe dreigingen die nog meer inspanningen vergen - nog meer samenwerking en begrip tussen de landen. We zullen Irak op verantwoorde wijze aan zijn volk overlaten en een hard verdiende vrede in Afghanistan smeden. Met oude vrienden en voormalige vijanden zullen we onvermoeibaar werken om de nucleaire dreiging te verminderen, en het spook van een opwarmende planeet terug te draaien. Wij zullen ons niet verontschuldigen voor onze manier van leven, wij zullen ook niet aarzelen om ons te verdedigen, en voor degenen die hun doelen willen bereiken door terreur en onschuldige mensen te doden, zeggen wij u nu dat onze geest sterker is en niet kan worden gebroken. U kunt ons niet overleven en wij zullen u verslaan. Want we weten dat ons patchwork-erfgoed een kracht is, geen zwakte. Wij zijn een natie van christenen en moslims, joden en hindoes - en niet-gelovigen. We zijn gevormd door elke taal en cultuur, die van elk uiteinde van deze aarde afkomstig is. Omdat we de bittere neiging van burgeroorlog en segregatie hebben geproefd en uit dat donkere hoofdstuk sterker en meer verenigd zijn gekomen, kunnen we niet anders dan geloven dat de oude haat ooit zal voorbijgaan; dat de stammen spoedig zullen verdwijnen; dat als de wereld kleiner wordt, onze gemeenschappelijke mensheid zichzelf zal openbaren; en dat Amerika zijn rol moet spelen een nieuw tijdperk van vrede inluiden . Voor de moslimwereld zoeken we een nieuwe weg voorwaarts, gebaseerd op wederzijds belang en wederzijds respect. Aan de leiders in de wereldbol die conflicten proberen te zaaien of de kwalen van hun samenleving in het Westen de schuld willen geven - weet dat jullie mensen je zullen beoordelen op wat je kunt bouwen, niet wat je vernietigt. Degenen die door corruptie, bedrog en het zwijgen van dissidenten aan de macht blijven, weten dat je aan de verkeerde kant van de geschiedenis staat, maar dat we een hand zullen uitbreiden als je bereid bent je vuist te ontbinden. Voor de mensen van de arme landen beloven we samen met u te werken om je boerderijen te laten bloeien en schoon water te laten stromen, om uitgehongerde lichamen te voeden en hongerige geesten te voeden. En voor landen als de onze die relatief veel plezier hebben, zeggen we dat we ons niet langer onverschillig kunnen veroorloven om buiten onze grenzen te lijden; en dat we de middelen van de wereld niet kunnen gebruiken zonder rekening te houden met de gevolgen. Voor de wereld is er verandering gekomen, en we moeten ermee omgaan. Als we kijken naar de weg die voor ons ligt, herinneren we ons met nederige dankbaarheid die dappere Amerikanen die op dit moment verafgelegen woestijnen en afgelegen bergen patrouilleren. Ze hebben vandaag iets te vertellen, net zoals de gestorven helden die in Arlington fluisteren door de eeuwen heen. Wij eren hen niet alleen omdat zij de hoeders van onze vrijheid zijn, maar ook omdat zij de geest van dienstverlening belichamen; de bereidheid om betekenis te vinden in iets groters dan henzelf. En toch is het op dit moment - een moment dat een generatie zal definiëren - juist deze geest die ons allen moet bewonen. Voor zover de regering kan en moet doen, is het uiteindelijk het vertrouwen en de vastberadenheid van het Amerikaanse volk waarop dit land steunt. Het is de vriendelijkheid om een vreemde te nemen als de levees breken, de onbaatzuchtigheid van de werknemers die liever hun uren verkorten dan dat een vriend hun baan verliest, die ons door onze donkere uren ziet. Het is de moed van de brandweerman om een trap vol rook te stormen, maar ook de bereidheid van een ouder om een kind te voeden, die eindelijk ons lot bepaalt. Onze uitdagingen kunnen nieuw zijn. De instrumenten waarmee we hen ontmoeten kunnen nieuw zijn. Maar de waarden waarop ons succes afhangt - hard werken en eerlijkheid, moed en fair play, tolerantie en nieuwsgierigheid, loyaliteit en patriottisme - zijn oud. Dit is waar. Zij zijn de stille kracht van vooruitgang in onze geschiedenis geweest. Wat dan wordt geëist is een terugkeer naar deze waarheden. Wat wij nu nodig hebben, is een nieuw tijdperk van verantwoordelijkheid - een erkenning van elke Amerikaan dat wij verplichtingen hebben jegens onszelf, onze natie en de wereld, die wij niet met grove bedoelingen aanvaarden, maar wel met genoegen en vastberadenheid aangrijpen, in de wetenschap dat niets zo bevredigend is voor de geest, dat het karakter van ons wezen wordt gedefinieerd, dan dat wij ons allemaal voor een moeilijke taak stellen. Dat is de prijs en de belofte van burgerschap. Dit is de bron van ons vertrouwen - de kennis die God ons oproept om een onzeker lot te vormen. Dat is de betekenis van onze vrijheid en onze overtuiging - waarom mannen, vrouwen en kinderen van elke ras en elk geloof zich kunnen aansluiten bij de viering van dit prachtige winkelcentrum, en waarom een man waarvan de vader minder dan zestig jaar geleden misschien niet in een lokaal restaurant was aangedaan, nu voor je kan staan om een heilige eed af te leggen. Laten we deze dag dus herdenken wie we zijn en hoe ver we zijn gereisd. In het jaar van de geboorte van Amerika, in de koudste maanden, een kleine groep patriotten die omwoonden door stervende kampvuren aan de kust van een ijzige rivier. De hoofdstad werd verlaten. De vijand ging vooruit. De sneeuw was gekleurd met bloed. Op een moment dat de uitkomst van onze revolutie het meest in twijfel werd getrokken, gaf de vader van ons land opdracht deze woorden voor te lezen aan het volk: "Laat het aan de toekomstige wereld verteld worden...dat in de winter, terwijl alleen hoop en deugd kunnen overleven...dat de stad en het land , gealarmeerd door een gemeenschappelijk gevaar , elkaar kwamen ontmoeten . " Amerika. Laten we, gezien onze gemeenschappelijke gevaren, in deze winter van onze ontbering, deze tijdloze woorden niet vergeten. Laten we met hoop en deugd eens te meer de ijzige stromingen dapperen, en laten we zien welke stormen er komen. Laten we door de kinderen van onze kinderen zeggen dat we weigerden om deze reis te laten aflopen, dat we ons niet terugkeerden en dat we niet stuitten; en dat we met de ogen aan de horizon en Gods genade aan ons, dat grote geschenk van vrijheid hebben overgedragen en veilig hebben geleverd aan toekomstige generaties." Barack Obama Inauguration Speech 20 januari 2009