'Riot-preek' T-shirt

Nog een visuele driftbui. "ART REBELLION" krabbelde als een pissed-off tiener ingetoetst in de wereld. Half geschreeuwd, half geschreeuwd. Het wil geen schilderij zijn. Hij wil ramen breken. Woorden als RIOT, NOISE, CREËER, UNSEEN zweven rond alsof ze vergaten wat ze protesteerden - maar ze schreeuwen nog steeds. Lettertypen botsen, kleuren ruziën, niets is beleefd. Er is een gebarsten schedel aan de linkerkant gelabeld KENNIS ... want natuurlijk is het ... en een smeltende gouden kroon kwijlt als het systeem dat het bespot. Een skelethand grijpt een kwast vast zoals hij zich herinnert wanneer kunst opstand betekende, niet algoritmen. Diagrammen van ribben en ingewanden snijden door het lawaai. Je hoeft ze niet te lezen. Je weet al hoe het voelt. Rechterkant? Marcheren nobodies met hun ogen uitgehold. Sommigen hebben namen. De meeste zijn gewoon gewist. Een paar noten op de achtergrond voor ritme, want zelfs revoluties tikken op hun voet. Achtergrond is een oorlogszone van neon vuil; turkoois, magenta, gedroogd bloed, as. Lagen vochten over de ruimte totdat iemand het opgaf en alles daar achterliet.