SABURO SAKAI T-SHIRT

Saburō Sakai werd op 25 augustus 1916 in Saga (Japan) geboren in een familie van samuraiaanse afstamming, wiens voorouders hadden deelgenomen aan de Japanse invasies in Korea, maar die in 1871 gedwongen waren om in leven te blijven als boeren na haihan-chiken. Sakai, de derde geboren uit vier zonen (zijn voornaam betekent letterlijk "derde zoon"), had drie zussen. Saburō was 11 toen zijn vader stierf, en liet de moeder van Saburō alleen om zeven kinderen op te voeden. Sakai werd met beperkte middelen geadopteerd door zijn oom van de moeder, die zijn opleiding in een middelbare school in Tokio financierde. Sakai deed het echter niet goed in zijn studies en werd na zijn tweede jaar teruggestuurd naar Saga. Op 31 mei 1933, toen Sakai 16 jaar oud was, werd Sakai op de Japanse marine opgenomen als Sailor Fourth Class (Seaman Recruit) (四 水 兵). Saburō Sakai beschrijft zijn ervaringen als een marinefunctionaris:[1] "De kleine officieren zouden niet aarzelen om de zwaarste mishandelingen toe te passen om hen te werven die het verdient te worden gestraft. Telkens als ik een overtreding van de discipline of een fout in de training beging, werd ik fysiek van mijn hoed gesleept door een kleine officier. 'Tal tegen de muur! Buig naar beneden, Recruit Sakai." Hij zou gaan roeren. Ik doe dit niet omdat ik je haat, maar omdat ik je leuk vind en wil dat je een goede zeeman wordt. Buigen!" En daarmee zwierp hij een grote stok hout en met elke gram kracht die hij bezat, zou hij hem tegen mijn gedraaide bodem slaan. De pijn was verschrikkelijk, de kracht van de blazen bleef maar uit." Na zijn opleiding van het volgende jaar, werd Sakai afgestudeerd als Derde Sailor (gewone Seaman) (三 等 水 兵). Sakai zat een jaar aan boord van het slagschip Kirishima. In 1935 slaagde hij erin om de competitie voor de Naval Gunners School af te ronden. Sakai werd in 1936 gepromoot tot Sailor Second Class (Able Seaman) (二 水 兵), en diende op het slagschip Haruna als turret gunner. Hij ontving opeenvolgende promoties naar Sailor First Class (Leading Seaman) (一 等 水 兵) en naar Petty Third Class (三 等 兵). Begin 1937 diende hij een aanvraag in en werd hij toegelaten tot een pilotenopleiding. Hij studeerde in 1937 als eerste af in zijn Naval Class in Tsuchiura en verdiende een zilveren horloge dat hem door keizer Hirohito zelf werd aangeboden. Sakai studeerde af als piloot van een vliegdekschip, hoewel hij eigenlijk nooit was belast met de dienst van een vliegtuig. Hij werd in 1938 gepromoot tot 二 tweede klas (等 兵 曹) en nam in het begin van de tweede Chinees-Japanse oorlog in 1938-1939 voor het eerst deel aan luchtgevechten onder de Mitsubishi A5M en werd gewond. Sakai heeft in oktober 1939 een door de Sovjet gebouwde DB-3-bombardementen neergeschoten. Later werd hij geselecteerd om de Mitsubishi A6M2 Zero-strijder te laten vliegen in een gevecht over China. Na de oorlog ging Sakai met pensioen van de marine. Hij werd een boeddhistische acolyte en beloofde dat hij nooit meer een levend iets zou doden, zelfs niet een mug.[12] Sakai verafschuwde geen vijandigheid jegens degenen die tijdens WW2 "de vijand" waren geweest, en drong er bij anderen op aan dat ook niet te doen. Toen hij werd gevraagd naar de uiteindelijke overgave van Japan, antwoordde hij: "Had ik opdracht gekregen om Seattle of Los Angeles te bombarderen om de oorlog te beëindigen, dan had ik niet geaarzeld. Ik begrijp heel goed waarom de Amerikanen Nagasaki en Hiroshima bombardeerden." De tijden waren moeilijk voor Sakai; Het vinden van een baan was moeilijk voor hem vanwege de voorwaarden die de bondgenoten hebben opgelegd en vanwege de antimilitaire bepalingen die in de nieuwe Japanse grondwet zijn opgenomen. Hij begon uiteindelijk een succesvolle drukkerij, die hij vroeger had ingezet om zijn voormalige kameraden en hun gezinnen te helpen met werk. Sakai's vrouw stierf in 1954[14] en later hertrouwde hij. Hij bezocht de VS en ontmoette veel van zijn voormalige tegenstanders, waaronder de staartschutter die hem verwond had.[12] In 2000 was Sakai kort adviseur voor het populaire computerspel Combat Flight Simulator 2. In zijn latere jaren werd Sakai gevraagd om als motivatie spreker op Japanse scholen en bedrijven te verschijnen. Zijn thema was altijd hetzelfde, het credo waarmee hij zijn hele leven leefde: "Nooit opgeven." Sakai uitte zijn bezorgdheid over het collectieve onvermogen van Japan om de verantwoordelijkheid voor het begin van de oorlog op zich te nemen [citaat nodig], en over het populaire gevoel dat alleen het leger, niet de politieke leiders, verantwoordelijk waren. Hij bestempelde de kamikaze-campagne als brutaal verkwistend voor jonge levens; Sakai vestigde ook de aandacht op zijn kritische opmerkingen over de rol van keizer Hirohito. "Wie gaf de bevelen voor die stomme oorlog?" Hij vroeg in een interview dat op 10 augustus 2000 door The Associated Press werd gepubliceerd. "Hoe dichter je bij de keizer komt, des te meer krijgt alles." Slechts enkele maanden voor zijn dood gaf Sakai officieel aan verslaggevers toe dat hij nog steeds gebeden had voor de zielen van de luchtmannen (zowel Chinezen, Amerikanen, Australiërs en Nederlanders) die hij in actie had gedood. "Ik bid elke dag voor de zielen van mijn vijanden en mijn kameraden," zei hij. "We hebben allemaal ons best gedaan voor onze respectieve landen...Het verheerlijken van de dood was een vergissing. Omdat ik overleefd heb, kon ik verder gaan - om vrienden te maken in de VS en andere landen." Saburo Sakai stierf aan een hartaanval in 2000, na een officieel diner van de Amerikaanse marine - waar hij een eerbetoon was geweest - in het Atsugi Naval Air Station. Hij was 84. Sakai had zijn dochter naar de universiteit van de Verenigde Staten gestuurd om "Engels en democratie te leren". Daar trouwde ze met een Amerikaan en gaf ze Saburo twee in Amerika geboren kleinkinderen. Hij wordt overleven door alle drie.