Shakespeare Sonnet 73 (LXXIII) op het perkament Servetten

Wat zou het leven zijn zonder poëzie in het algemeen - of Shakespeare in het bijzonder? Een tijdje terug besloot ik producten te maken met behulp van Shakespeare's sonnetten, maar ik vond mijn ontwerp destijds een beetje onvervuld, dus ik vernieuwde het een beetje naar iets dat me meer beviel. Traditioneel maar origineel. De achtergrond is een perkamenttextuur die ik een tijdje terug heb gemaakt, en ik vond er ook een kalligrafisch lettertype voor dat het bijna unieke kenmerk heeft van zowel historische zwaartekracht als moderne leesbaarheid. Uiteraard zijn er veel sonnetten om door te komen, dus als je dit ontwerp leuk vindt, maar je favoriete werk niet kunt vinden door de bard die er al in is gemaakt, stuur dan een e-mail naar mail@galleryhakon.com om het me te laten weten en ik kom er meteen aan toe. Deze in het bijzonder is sonnet 73 (LXXIII), die luidt: Die tijd van het jaar zult gij in mij aanschouwen Wanneer gele bladeren, of geen, of weinig, hangen Aan die boughs die schudden tegen de koude, Kale verwoeste koren, waar laat de zoete vogels zongen. In mij zie je de schemering van zo'n dag Zoals na zonsondergang vaderschap in het westen; Die door en door zwarte nacht doth wegnemen, Dood's tweede zelf, dat alles in rust verzegelt. In mij zie je het gloeien van zo'n vuur, Dat op de as van zijn jeugd dode ligt, Als het sterfbed, waar het moet verlopen, Verbruikt met datgene waar het door gevoed werd. Dit waarneemt gij, wat uw liefde sterker maakt, om dat goed te liefhebben, dat gij hier lang zult moeten laten.