Sint-Adelheid, keizerin van het Heilige Roomse Rij Kaart

Sint-Adelheid (931-999) werd geboren als prinses van het koninkrijk Opper-Bourgondië, een regio die vandaag de dag het huidige Zwitserland omvat. Al snel werd ze een pion in de ingewikkelde politiek van haar tijd. Vanaf de leeftijd van twee jaar sloot haar vader Rudolf II (880-937) verdragen en diplomatieke relaties door haar als aanstaande bruid in een gearrangeerd huwelijk te bundelen. In 947 trouwde ze op 15-jarige leeftijd met de Italiaanse koning Lotharius II, zoon van haar vaders rivaal en opvolger Hugo van Provence (880-947). Uit dit huwelijk kwam een dochter voort voordat Lotharius in 950 werd vergiftigd door een rivaal van hem, Berengarius II (900-966). Berenger op haar beurt was van plan om de tienerweduwe Adelaide te trouwen met zijn eigen zoon Adalbert, maar zij weigerde en werd opgesloten in Garda in de Veneto. De vindingrijke Adelheid ontsnapte echter per boot. Omdat ze geen vader of echtgenoot had om haar te beschermen, deed ze zelf een beroep op de Oost-Frankische koning Otto I de Grote (912-973) vanuit haar heiligdom, waarschijnlijk in het kasteel van Canossa in Noord-Italië. Adelheid en Otto ontmoetten elkaar in Pavia in Lombardije, Italië, en trouwden op 23 september 951. Ze was zijn tweede vrouw. Uiteindelijk zou het echtpaar vier kinderen krijgen, maar slechts twee zouden de volwassen leeftijd bereiken. Op 2 februari 962 werd Otto door paus Johannes XII tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gekroond en in een ongekende ceremonie werd Adelheid tot keizerin van het Heilige Roomse Rijk gekroond. Tot aan Otto's dood in 973 oefende Adelaide aanzienlijke macht en invloed uit die ze gebruikte ten voordele van de staat, de kerk en het volk. Tijdens de regering van haar zoon Otto II (955-983) werd haar rol verminderd, maar niet uitgedoofd vanwege haar omstreden relatie met haar schoondochter Theophanu (955-991), een Byzantijnse prinses, en vanwege de vriendjespolitiek die ze toonde aan leden van haar vroegere families, wat resulteerde in verschillende tijdelijke ballingen uit het hof. Na de dood van Otto II in 983 en Theophanu in 991 werd Adelheid regent voor hun zoon Otto III (980-1002) tijdens de minderjarigheid van de keizer. In 994 vervulde Adelheid haar taken als staatshoofd, misschien wel de machtigste vrouw van haar tijd - ooit prinses van Bourgondië, koningin van Italië, koningin van de Oost-Franken, keizerin van het Heilige Roomse Rijk, en uiteindelijk haar regent - zich terug in een rustig leven van gebed en contemplatie in het klooster dat ze had gesticht in Seltz in de Elzas. Ze stierf daar vijf jaar later in 999. + Zoals hier, wordt St. Adelaide meestal afgeschilderd als keizerin, dat wil zeggen, het dragen van een paarse gewaad met hermelijn trim en keizerskroon en sluier. Ze heeft soms een boot ter nagedachtenis aan haar gewaagde ontsnapping uit Garda of een maquette van een kerk die haar verschillende kerkelijke stichtingen symboliseert. + De achtergrond bestaat hier uit viooltjes. Violet de kleur en viooltjes de bloem zijn zowel rijk aan symboliek en bijzonder geschikt voor St. Adelaide. De kleur violet wordt in de eerste plaats geïdentificeerd met royalty's die passen bij haar seculiere rang. Het staat ook voor de wijsheid en spiritualiteit die haar dagelijks leven informeerde. Ten slotte symboliseren viooltjes in de religieuze taal van bloemen de deugden van onbaatzuchtige liefde, bescheidenheid en nederigheid die de heilige Adelheid belichaamde, ondanks haar wereldse gestalte. + St. Adelaide is beschermheer van prinsessen, bruiden, gevangenen, tweede huwelijken, stiefouders, keizerinnen, ouderschap, ouders van grote families, tegen moeilijke schoonouders, bannelingen en weduwen. + Feest: 16 december + Afbeelding Krediet (LT 03): Antiek afbeelding van Ste. Adélaïde uit een devotionele chromolithograaf, oorspronkelijk uitgegeven door L. Turgis, Paris, Frankrijk, eind 19e eeuw, uit het privé-collectie van de ontwerper van religieuze efemera. Halo toegevoegd.