SLECHT! CONGRESS PASSEN DAYLIGHT SAVING BILL POSTER

CONGRESS PASSES DAYLIGHT SAVING BILL". Het toont aan dat oom Sam een klok in daglicht zet, terwijl een klokkenluider zijn pet in de lucht gooit. Het klokgezicht van de figuur luidt "ÉÉN UUR EXTRA DAYLIGHT". In de onderste titel staat: "Bereid je huis klaar!" De zomertijd van het daglicht (DST; ook zomertijd in Brits Engels-zie Terminologie) is de praktijk om klokken vooruit te helpen zodat de nasleep meer daglicht en de ochtenden minder hebben. Meestal worden de klokken één uur vóór het begin van de lente aangepast en in het najaar achteruit bijgesteld. Modern DST werd in 1895 voor het eerst voorgesteld door George Vernon Hudson, een Nieuw-Zeelandse entomoloog. Veel landen hebben het sindsdien gebruikt; details variëren per locatie en veranderen af en toe. De praktijk is omstreden. Het toevoegen van daglicht aan de middernacht komt ten goede aan de detailhandel, de sport en andere activiteiten die zonlicht uitbuiten na de werktijd, maar die problemen veroorzaken voor de landbouw, het avondamusement en andere beroepen die aan de zon zijn gebonden. Het aantal verkeersdoden wordt teruggedrongen als er overdag extra's namiddags zijn; het effect ervan op de gezondheid en de criminaliteit is minder duidelijk. Hoewel een vroege doelstelling van DST was om het avondgebruik van gloeiende verlichting te verminderen, vroeger een primair gebruik van elektriciteit, verschillen de moderne gebruikspatronen voor verwarming en koeling sterk, en onderzoek naar de wijze waarop DST momenteel het energieverbruik beïnvloedt, is beperkt en vaak tegenstrijdig. De occasionele klok van DST verschuift cadeau andere uitdagingen. Zij bemoeilijken het tijd houden, en kunnen vergaderingen, reis, het factureren, het registreren, medische apparaten, zwaar materiaal, en slaappatronen onderbreken. Vaak, kan de software computerklokken automatisch aanpassen, maar dit kan worden beperkt en foutgevoelig zijn, in het bijzonder wanneer de regels van DST veranderen. Hoewel de oude beschavingen in de moderne zin niet punctueel zijn, hebben ze hun dagelijkse programma's flexibeler aangepast aan de zon dan de moderne DST doet, waarbij ze daglicht vaak verdelen in twaalf gelijke uren, ongeacht de dagtijd, zodat elk daglichtuur langer was in de zomer. Zo hadden de Romeinse waterklokken verschillende schalen gedurende verschillende maanden van het jaar: op Rome op de breedtegraad van het derde uur na zonsopgang, was hora tertia volgens de moderne normen op 9.02 uur zonne-energie-tijd en duurde het 44 minuten op de winterplein, maar op de zomerse plek begon het om 6.58 uur en duurde het 75 minuten. Na de oudheid, werden de gelijke-lengte burgeruren uiteindelijk ongelijk verklaard, zodat de burgerlijke tijd niet meer per seizoen varieert. Ongelijke uren worden nog steeds gebruikt in een paar traditionele omgevingen, zoals enkele monasteries van de berg Athos en enkele joodse ceremonies. Tijdens zijn tijd als Amerikaanse afgezant voor Frankrijk publiceerde Benjamin Franklin, auteur van het gezegde: "Vroeg om te slapen en vroeg om te stijgen, maakt een man gezond, rijk en wijs", anoniem een brief waarin hij suggereerde dat de Parijse bevolking op kaarsen bezuinigt door eerder op te stijgen om ochtendzonlicht te gebruiken. Dit satire uit 1784 stelde voor om pendelaars te belasten, kaarsen te rationaliseren en het publiek te wakker te maken door kerkkleppen te bellen en kanonnen te vuren bij zonsopgang. Franklin stelde geen DST voor; net als het oude Rome hield het Europa van de 18e eeuw geen precieze planning bij. Dit veranderde echter al snel toen de trein- en communicatienetwerken een tijduniformering nodig maakten die op Franklin's dag niet bekend was. Moderne DST werd voor het eerst voorgesteld door de Nieuw-Zeelandse entomoloog George Vernon Hudson, wiens ploegendienst hem vrijetijdstijd gaf om insecten te verzamelen, en hem bewust maakte van de waarde van na-uren daglicht. In 1895 presenteerde hij een artikel aan de Wellington Philosophical Society waarin hij een daglichtbesparende dienst van twee uur voorstelde, en nadat er in ChristChurch grote belangstelling was geuit, volgde hij in een artikel uit 1898. In veel publicaties wordt de uitvinding van DST ten onrechte toegeschreven aan de vooraanstaande Engelse bouwer en buitenganger William Willett, die in 1905 onafhankelijk DST verzon tijdens een pre-ontbijtrit, toen hij met ontsteltenis constateerde hoeveel Londenaren een groot deel van een zomerdag sliepen. Hij vond het ook niet leuk om zijn ronde bij zonsondergang te bekorten. Zijn oplossing was de klok vooruit te zetten tijdens de zomermaanden, een voorstel dat hij twee jaar later publiceerde. Zoals beschreven in de onderstaande Politiek, lobbyde Willett zonder succes voor het voorstel in het Verenigd Koninkrijk tot zijn dood in 1915, en Duitsland, zijn bondgenoten uit de Eerste Wereldoorlog en hun bezette gebieden waren de eerste Europese naties die de uitvinding van Willett vanaf 30 april 1916 gebruikten als manier om kolen tijdens de oorlog te besparen. Groot-Brittannië, de meeste bondgenoten van Groot-Brittannië en veel Europese neutralen volgden dit voorbeeld al snel. Rusland en enkele andere landen hebben tot volgend jaar gewacht en de Verenigde Staten hebben het in 1918 aangenomen. Sindsdien heeft de wereld veel wetten, aanpassingen en intrekkingen gezien. De zomertijd heeft sinds het begin van de dag tot controverse geleid. Winston Churchill betoogde dat het "de mogelijkheden voor het nastreven van gezondheid en geluk vergroot voor de miljoenen mensen die in dit land wonen". Robertson Davies ontdekte echter "de bonige, blauwe hand van puritanisme, die graag mensen eerder naar bed wilde duwen, ze eerder op wilde laten staan, om ze gezond, welvarend en wijs te maken, ondanks zichzelf", en de wagens noemden het "Daylight Slaving Time". De belangen van de detailhandel, de sport en het toerisme hebben in het verleden de voorkeur gegeven aan daglichtbesparing, terwijl de belangen van de landbouw en de avondsport ertegen gekant zijn en de aanvaarding van het initiaal is ingegeven door energiecrisis en oorlog. Het lot van het voorstel van Willett van 1907 illustreert verschillende politieke kwesties. Het voorstel trok veel aanhangers aan, waaronder Balfour, Churchill, Lloyd George, MacDonald, Edward VII (die een half uur durende DST gebruikte in Sandringham), de directeur van Harrods en de manager van de Nationale Bank. De oppositie was echter sterker: onder andere premier Asquith, Christie (de Astronomer Royal), George Darwin, Napier Shaw (directeur van de Meteorologische Kantoor), vele landbouworganisaties en theatereigenaars. Na vele hoorzittingen werd het voorstel in 1909 in een stemming in de commissie van het Parlement smal verworpen. De bondgenoten van Willett hebben van 1911 tot en met 1914 elk jaar vergelijkbare rekeningen geïntroduceerd, zonder resultaat. De VS was nog sceptischer: Andrew Peters legde in mei 1909 een DST-wet voor aan het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, maar het stierf al snel in de commissie. De detailhandelaars begunstigen over het algemeen DST. United Cigar Stores hakte een DST-rekening uit 1918. De Tweede Wereldoorlog veranderde de politieke situatie, aangezien DST werd bevorderd als een manier om de problemen te verlichten die het gevolg waren van het tekort aan steenkool in oorlogstijd en de stroomuitval door luchtaanvallen. Nadat Duitsland het voortouw had genomen, gebruikte het Verenigd Koninkrijk DST voor het eerst op 21 mei 1916. De detailhandel in de VS en de productie onder leiding van de Pittsburgh-industrialist Robert Garland begonnen al snel te lobbyen voor DST, maar waren tegen de spoorwegen. De toegang van de VS tot de oorlog in 1917 overwon bezwaren en DST werd opgericht in 1918. Het einde van de oorlog heeft de slinger teruggedraaid. Boeren bleven de DST-markt niet leuk vinden, en veel landen hebben het na de oorlog ingetrokken. Groot-Brittannië was een uitzondering: het handhaafde DST in het hele land, maar wijzigde gedurende de jaren de overgangsdata om verschillende redenen, waaronder speciale regels in de jaren 20 en 1930 om klokverschuivingen op de paasochtenden te voorkomen. De VS was meer typisch: het Congres heeft DST na 1919 ingetrokken. President Woodrow Wilson verveegde de intrekking twee keer, net als Willett een avid golfer, maar zijn tweede veto werd overschreven. Slechts enkele Amerikaanse steden behielden daarna lokaal DST, waaronder New York, zodat hun financiële beurzen een uur van arbitragehandel met Londen, Chicago en Cleveland konden volhouden om gelijke tred te houden met New York. Wilson's opvolger Warren G. Harding verzette zich tegen DST als een "bedrog". Omdat mensen in plaats daarvan eerder in de zomer op zouden moeten staan en naar hun werk zouden moeten gaan, heeft hij de federale werknemers van het District of Columbia opgedragen om in de zomer van 1922 om 08.00 uur te beginnen in plaats van om 9.00 uur. Veel bedrijven volgden het voorbeeld, maar vele anderen niet; het experiment werd niet herhaald. Sinds Willett's dag heeft de wereld veel wetten, aanpassingen en intrekkingen van DST gezien, waarbij gelijkaardige politiek betrokken was. De geschiedenis van de tijd in de Verenigde Staten omvat DST tijdens beide wereldoorlogen, maar geen standaardisering van vredestijd DST tot 1966. Midden jaren 80 hebben Clorox (moedermaatschappij van Kingsford Charcoal) en 7-Eleven de primaire financiering voor de Daylight Saving Time Coalition achter de uitbreiding van 1987 naar US DST verstrekt. Beide Idaho-senatoren stemden voor op basis van de veronderstelling dat tijdens DST fast-food restaurants meer Franse frieten verkopen, die van Idaho gemaakt zijn aardappelen; in 2005 hebben de Sportgoederenvereniging en de National Association of Convenience Stores met succes gelobbyd voor de uitbreiding van 2007 tot US DST. Na een driejarig proces stemde 55% van de Westerne Australiërs in 2009 tegen DST, waarbij de stedelijke gebieden gelijk verdeeld waren en de plattelandsgebieden sterk gekant waren; het was het vierde opeenvolgende referendum sinds 1975 om DST te verwerpen. In het Verenigd Koninkrijk steunt de sport- en vrijetijdsindustrie een voorstel om de extra uren die SDST het hele jaar door heeft, in acht te nemen.