SS. Monica en Augustinus te Ostia (SAU 047) Fotoplaat

Vandaag zouden we haar een "helikopterouder" noemen. St. Monica (c. 332-387) was onverschillig voor haar fervent gebeden en tragische smeekbeden om haar oudste zoon Augustine terug te brengen naar de waarden van zijn Christelijke opvoeding. Augustinus leefde snel en los sinds hij op 17 uur naar Carthage was gegaan naar Rhetoric School, het Romeinse equivalent van de universiteit. Augustinus zei tegen haar dat hij op een dag naar de dokken ging om "een vriend" te zien. In plaats daarvan zeilde hij zichzelf.. naar Rome. St. Monica volgde. Maar toen ze in Rome aankwam, was Augustine al vertrokken naar Milaan voor een betere baan: een imperiale aanstelling als professor. St. Monica volgde. Op Milaan kwam Augustine onder invloed en werd hij bevriend met zijn aartsbisschop St. Ambrose. Het was een keerpunt in de spirituele ontwikkeling van de toekomstige heilige. + De Heer werkt op mysterieuze manieren. St. Ambrose werd de spirituele adviseur van St. Monica en Augustinus's Christelijke vader. Monica en haar zoon verzochten. Ze brachten zes harmonieuze maanden door op een landelijke manor in Cassiciacum (de moderne Cassago Brianza in Lombardije), terwijl Augustinus zijn predikale instructies in het geloof voltooide. En in 386, met zijn veelbelovende moeder in aanwezigheid, werd Augustine (samen met zijn zoon Adeodatus en vriend Alypius) in de Kerk van de Sint-Janskruid gekapt door Sint Ambrose. + In zijn Congressen (IX, 10), een openhartige uiteenzetting van zijn overtredingen en zijn bekering, herinnert St. Augustine zich hoe hij en zijn moeder vervolgens naar Afrika vertrokken. Na een moeizame reis in Ostia, de haven van Rome, kwam het paar bij een comfortabel huis. Een 14e-eeuwse monnik Jordan van Quedlinburg, die een leven schreef in St. Augustinus, vatte later de passage en haar ervaring samen in vier woorden: "[col]loquebantur soli valde dulciter", d.w.z. "ze spraken alleen samen zoet" van het eeuwige leven van de heiligen in de hemel. + In de Congressen, SS. Monica en Augustinus stonden op een raam dat een centrale tuin van het interieur van een typisch Romeins huis van de peristyle over het hoofd zag. In dit prachtige afbeelding, worden zij diep in gesprek getoond op een veranda die het zee over het hoofd ziet. Op een marmerbank is St. Monica gekleed in een violet mantel met een groene bovenlaag boven een roodroze roodroze robe. Ze draagt een witte hoofddoek en haar hoofd is omringd door een halo in smaragdgroen met gele groene stralen. Ze gebaren vol animatie met beide handen opgestoken in de retorische gebaar van de smeekbede of plechtige toewijding aan haar zoon. Sint Augustinus is anachronistisch gedempt en gekleed in de zwarte gewoonte van zijn - de Augustinus - orde. Een priester zwart galero-een laag-bevolkte, breed-omhulde kerkelijke pet-legt op de bank achter hem. Hij zou het monastische leven niet leiden en pas na zijn terugkeer naar Afrika (in c.) een priester worden. 388 respectievelijk 391). De ogen van Sint Augustinus zijn gericht op spirituele zaken en worden naar de hemel getild. Zijn rechterhand rust op de balustrade en zijn linkerzijde wordt opgestoken in de retorische gebaar waarin hij oproept tot stilte. Hij wordt bebaard en zijn hoofd wordt omringd door een halo in donkerroodroze roodroze met rays in een lichtere schaduw van die kleur. Hemelbeugen van zacht geel licht schijnen neer op de figuren van de twee heiligen door grijs-violette wolken in een aqua blauw beamed hemel. Het hele tafereel toont het moeder-zoon relatie van de heiligen: de smeekbeden van St. Monica aan Augustinus om zijn manier (het verleden) te veranderen; het intieme gesprek over spiritualiteit in Ostia (het cadeau) en de inzet van Sint Augustinus voor het religieuze leven (de toekomst). + Vijf dagen later, sint-Monica-haar hartverlangen, haar aardse werk eindigde-keerde koorts uit. Ze stierf in Ostia na een ziekte van negen dagen. + Vesten: 27 augustus (St. Monica) en 28 augustus (St. Augustine) + Afbeelding Credit (SAU 047): Antiek devotionele afdruk in chromolithografie van SS. Monica en Augustinus met als titel Loquebantur soli valde dulciter ["Ze hebben elkaar op een goede manier gesproken"], oorspronkelijk gepubliceerd door de Socité de St. Augustin, Brugge, België, eind 19e eeuw, uit het privé-collectie van de ontwerper van religieuze ephemera.