Stad - Chicago, IL - het eerste Ferris Wheel 1893 Stropdas

Foto gekleurd van 1893 Originele titel: Grote reuzenrad op de locatie van de Columbiaanse tentoonstelling ter wereld: 1130 Midway Plaisance, Chicago, IL Fotograaf: Onbekend De Columbiaanse tentoonstelling van 1893 was het huis van vele vuursteentjes, ze introduceerden allerlei soorten technologie, voedsel en in dit hoesje ritten. Toen ze de beurs vormden, wilden ze een soort high class affaire en wilden ze geen lage klasse dingen zoals de midway. Maar ze leerden dat ze veel kunnen verdienen om er een te hebben. Ze wilden voor het grootste deel iets educatief, maar ook een groots kenmerk dat de Eiffel-toren, die gemaakt was voor de Expo in Frankrijk, zou kunnen bevrijden. George Washington Gale Ferris Jr, toevallig op het juiste moment op de juiste plek. Toen hij werd ingehuurd om de staalconstructies van de gebouwen te inspecteren, hoorde hij dat ze iets groots wilden. Hij had een mooi idee en ontwierp wat we vandaag noemen, het Ferris Wheel. Maar in die tijd was het gewoon bekend als het Chicago Wiel of het Grote Wiel. Het rende op stoomkracht, met kabels ondergronds die het haalden alsof ze een streetcar zouden hebben. Het wiel was enorm, het stond op 264 voet, wat een 100 ft groter is dan het wiel dat nu bij Navy Pier is. Het gewicht bedroeg 4500 ton, de as alleen al 74 ton. De kosten lijken te variëren van $350.000 tot $750.000, afhankelijk van wie je vraagt (het is vandaag ongeveer $10-20 miljoen). Het was wereldwijd bekend als een erg duur ding dat geen praktisch nut had, net als de Eiffeltoren. Elke auto was 27 ft lang en 13 ft breed. Het had 40 draaistoelen, en elke auto hield tussen de 40 en 60 mensen vast. Er was een gratie die ervoor zorgde dat gekke mensen niet uit konden springen. Het wiel stopte om de 9 minuten om 6 auto's uit te laten en opnieuw te vullen. Dit gaf de andere passagiers een 9 minuten durend venster om het park van een ander niveau te zien. De volledige rit was twee volledige revoluties die in totaal 20 minuten duurden. De rit kost alleen 50 cent (vandaag 15 dollar). Ze konden 1440 tot 2160 mensen in één cyclus vervoeren. Het wiel bewoog heel langzaam, je kon sneller lopen. Tijdens zijn leven waren er 50 mensen getrouwd, sommigen in de horeca. Een paar gekke dames stonden op het dak terwijl het rondging om een of andere krankzinnige reden. Het wiel reisde een tijdje rond. Omdat het show slechts 6 maanden lang was, hadden ze het niet meer nodig. In 1895 demonteerden ze het, maar niet voordat ze er nog één keer mee konden rijden. Dat kostte 8 minuten om helemaal rond te gaan zonder te stoppen. Het woonde een tijdje in Lincoln Park in Chicago, toen er een pretpark was in 2619-2665 North Clark. In 1904 demonteerden ze het opnieuw en deze keer verplaatsten ze het naar de Wereldbeurs in St. Louis Mo. Tegen 1906 wilde niemand het kopen, ze hadden er geen gebruik van, dus vernietigden ze het. In totaal gebruikten ze 300 pond dynamiet, die onder de voetstukken werd geplaatst waar het wiel op zichzelf instortte. Het duurde een maand om al het metaal weg te bewegen. Sommigen vreesden dat het van de basis zou herfsten en gewoon de stad in zou rollen, dus ze waren voorzichtig om het goed te vernietigen. Op een dag in 2007 wilde een onderzoeksteam zien of ze het wrak van het wiel konden vinden. Ze gebruikten een aantal verschillende methoden, maar gebruikten uiteindelijk een cesiummagnetometer. Ze konden bouten van de oorspronkelijke stichting vinden in een golfbaan. Maar ze konden de as niet vinden. Uiteindelijk vonden ze iets dat ongeveer 200 ft van de oorspronkelijke locatie overeenkwam met de beschrijving. Op het kruispunt van Skinker Blvd en Wydown Blvd in St. Louis vonden ze het. De as zelf is enorm, 45 ft lang, het centrum had een diameter van 3 ft. Het was te moeilijk om het uit elkaar te snijden met gasflitsen, dus moeten ze gewoon in een goot zijn gerold. Het verbaast me dat ze dat ding helemaal hebben verplaatst. Het was het grootste volledig gevormde stuk metaal ooit gemaakt in die tijd. Het was nooit opgegraven, het kon heel goed die as zijn, of het zou vreemde technologie kunnen zijn, die we nooit zullen weten.