Sterrennacht door Vincent Willem van Gogh schilder Satijnen Lint

Vincent Willem van Gogh (Nederlands: 30 maart 1853 - 29 juli 1890) was een schilder van de Post-Impressionist. Hij was een Nederlandse kunstenaar wiens werk een verreikende invloed had op de 20e-eeuwse kunst. Zijn productie omvat portretten, zelfportretten, landschappen en nog steeds het leven van cypersen, tarwevelden en zonnebloemen. Hij tekende als kind, maar schilderde pas na zijn twintigste; hij voltooide veel van zijn bekendste werk gedurende de laatste twee jaar van zijn leven. In iets meer dan tien jaar produceerde hij meer dan 2.100 kunstwerken, waaronder 860 olieschilderijen en meer dan 1.300 waterverven, tekeningen, schetsen en prints. Van Gogh werd geboren uit ouders van de hogere middenklasse en bracht zijn vroege volwassenheid door voor een bedrijf van kunstdealers. Hij reisde tussen Den Haag, Londen en Parijs, waarna hij in Engeland lesgaf aan Isleworth en Ramsgate. Hij was erg religieus als jongere man en wilde pastoor worden. Vanaf 1879 werkte hij als missionaris in een mijnbouwgebied in België, waar hij mensen uit de plaatselijke gemeenschap begon te schetsen. In 1885 schilderde hij The Potato Eaters en beschouwde zijn eerste belangrijke werk. Zijn palet bestond toen voornamelijk uit somberkleurige aardtonen en toonde geen teken van de levendige kleur die zijn latere schilderijen onderscheidde. In maart 1886 verhuisde hij naar Parijs en ontdekte de Franse impressionisten. Later verhuisde hij naar het zuiden van Frankrijk en werd hij beïnvloed door het sterke zonlicht dat hij daar vond. Zijn schilderijen groeiden helderder in kleur, en hij ontwikkelde de unieke en zeer herkenbare stijl die volledig werd gerealiseerd tijdens zijn verblijf in Arles in 1888. Na jaren van angst en veelvuldige bouten van psychische aandoeningen stierf hij 37 jaar oud aan een zelf toegebrachte schotwond. De mate waarin zijn geestelijke gezondheid zijn schilderij beïnvloedde, is uitgebreid besproken door kunsthistorici. Ondanks de wijdverbreide neiging om zijn slechte gezondheid te romantiseren, zien moderne critici een kunstenaar diep gefrustreerd door de inactiviteit en incoherentie die door ziekte zijn veroorzaakt. Zijn late schilderijen shows een kunstenaar op het hoogtepunt van zijn vaardigheden, volledig onder controle, en volgens kunstcriticus Robert Hughes, "verlangen naar concisie en genade".