Superreuze Star V838 Monocerotis 12 x 12 (12 x 12) Poster

Aanbevolen formaat voor standaard lijst: 12 x 12 inch (oorspronkelijke grootte: 12 x 12 inch bij 300 PPI, 13 MP). Veel andere formaten zijn beschikbaar. Klik op Aanpassen aan de rechterkant. Licht Echoes van een Rode Superreus: Dit afbeelding van de Hubble Ruimtetelescoop van de ster V838 Monocerotis toont dramatische veranderingen in de verlichting van de omringende stoffige wolkenstructuren. Het effect, een lichte echo genoemd, onthulde nooit-vertoonde stofpatronen toen de ster begin 2002 een paar weken plots oplichtte. Een lichte echo is licht van een stellaire explosie die zich weerkaatst op stof rond de ster en die voldoende energie produceert in een korte flits om het omringende stof te verlichten. Vermoedelijk heeft de ster de verlichte stofschalen bij eerdere uitbarstingen uitgeworpen. Het licht van de laatste uitbarsting reist naar het stof en wordt dan gereflecteerd naar de aarde. Het fenomeen is vergelijkbaar met dat van een nova. Een typische nova is een normale ster die waterstof op een compacte witte dwergmetgezel laat dumpen. De waterstof stapt op tot het spontaan explodeert door kernfusie — zoals een titanische waterstofbom — en stelt een stevige stellaire kern bloot met een temperatuur van honderdduizenden graden Fahrenheit. De buitenste lagen van V838 Monocerotis werden daarentegen niet verwijderd. In plaats daarvan groeide het enorm in grootte. De oppervlaktetemperatuur daalde tot temperaturen die niet veel warmer waren dan een gloeilamp. Dit gedrag van ballonvaren tot een enorme grootte, maar niet het verliezen van de buitenlagen, is zeer ongewoon en volledig in tegenstelling tot een gewone nova-explosie. De uitbarsting kan een overgangsfase in de evolutie van een ster zijn die zelden wordt gezien. De ster heeft een aantal gelijkenissen met de hoogst instabiele verouderende sterren die uitbarstende variabelen worden genoemd, die plotseling en onvoorspelbaar de helderheid verhogen. V838 Monocerotis bevindt zich ongeveer 20.000 lichtjaren van de aarde in de richting van de constellatie Monoceros, waarbij de ster aan de buitenrand van ons melkwegstelsel wordt geplaatst. Credit: NASA, ESA en het Hubble Heritage Team (STScI/AURA)