Twilight Regen op pad naar Shinobazu in Japan Medium Cadeauzakje

De regen fluisterde een zachte melodie tegen haar houten geta sandalen terwijl Hana zich haastig over het Shinobazu Pond pad begaf. Dusk had de hemel beschilderd in tinten van gekneusd violet, als afspiegeling van de angst die in haar borst bloeide. Vanavond was haar eerste optreden in de Akari-ya, een prestigieus theehuis genesteld tussen de oude bomen. — In tegenstelling tot de geisha die in levendige kimono's was getooid, was Hana een nederige odori (danseres). Haar schoonheid was echter onmiskenbaar. Haar donkere ogen, omlijst door wimpers die de nacht evenaarden, hielden een diepte die boeiende optredens beloofde. Haar kleding, hoewel elegant, was eenvoudiger; een diepblauwe kimono met zilveren borduursel dat flauw glinsterde onder het lantaarnlicht, een perfect compliment aan haar ravenharen dat haar rug in een waterval van glanzende perfectie trapte. Haar hart bonsde een razend ritme tegen haar ribben, een schril contrast met de rustige scène om haar heen. — Het park, meestal bruisend met bezoekers overdag, was nu verlaten, behalve voor de eenzame figuur die onder haar paraplu rondliep. De oude houten gebouwen langs het pad, hun schilderwerk en de bladeren die zaten, leken verhalen uit vervlogen tijden te fluisteren. Een enkel licht flikkerde vanuit een raam in de Akari-ya, een baken in de schemering. — Hana sloot haar ogen even, terwijl ze zich voorstelde wat er zou gebeuren. De ritmische klik van haar krijgt tegen de gepolijste houten vloer, de stilte van anticipatie van het publiek, de sierlijke veeg van haar kimono terwijl ze draaide, onthullend een glimp van romige huid bij haar nek; een vluchtige glimp van schoonheid die lang na de dans in de herinnering zou blijven hangen. Elke beweging zou een verhaal vertellen, een stille taal van liefde, verlies, en de vluchtige schoonheid van het leven. — Vanavond stelde ze zich een dans voor die de essentie van de regen buiten vastlegde; een langzaam, melancholisch stuk dat de schemering weerspiegelde. Haar bewegingen zouden zijn als de vallende regen, elk druppel een kleine uitdrukking van emotie. Het water dat zich aan haar wimpers vastklampt, zoals glinsterende parels, zou alleen maar het boeiende effect van haar prestaties versterken. Bij elke stap op het door regen geplaagde pad, voelde Hana haar angsten wegsmelten, vervangen door een rustige vastberadenheid. — Toen ze de Akari-ya bereikte, haalde ze diep adem, de geur van natte aarde en bloeiende nachtjasmijn vulde haar zintuigen. Terwijl ze de papieren deur opende, werd ze overspoeld door een golf van warm licht en het geruis van conversatie. Vanavond zou ze Hana niet zijn, de nerveuze jonge danseres. Vanavond zou ze de belichaming zijn van de regen, een verhalenverteller door beweging, die de harten van haar publiek boeit onder de warme gloed van de Akari-ya, haar schoonheid en een onvergetelijk deel van de voorstelling. — Dit bestand is beschikbaar onder de Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. Kunstenaar Kasamatsu Shirô maakte dit in 1935 en is volgens de Japanse wet publiek domein omdat het van vóór 1953 dateert. De persoon die een werk in verband bracht met deze akte, heeft het werk gewijd aan het publieke domein door afstand te doen van al hun rechten op het werk wereldwijd onder het auteursrecht, met inbegrip van alle gerelateerde en naburige rechten, voor zover toegestaan door de wet. U kunt het werk kopiëren, wijzigen, distribueren en uitvoeren, zelfs voor commerciële doeleinden, zonder hiervoor toestemming te vragen.