Vincent Van Gogh Sterrennacht over de Rhone Paint Romper

De Sterrennacht (Nederlands: De sterrennacht) is een schilderij van de Nederlandse postpressionistische kunstenaar Vincent van Gogh. Het schilderij toont 's nachts het uitzicht buiten zijn sanitoriumkamerraam op Saint-Rémy-de-Provence (in Zuid-Frankrijk), hoewel het overdag uit het geheugen is geschilderd. Het is al sinds 1941 in het permanent collectie van het Museum of Modern Art in New York City, een onderdeel van de Lillie P. Bliss Bequest. Een van de populairste stukken van Van Gogh, het schilderij wordt alom gehuld als zijn magnum opus. De tekenCypresses in Sterrennacht, een studie met rode pen uitgevoerd door Van Gogh na het schilderij in 1889. Aanvankelijk in Kunsthalle Bremen, vandaag een deel van het betwiste Collectie van Baldin in september 1888, voor zijn uitval in december die resulteerde in zijn ziekenhuisopname in Arles, schilderde hij Sterrennacht over de Rijn. Van Gogh schreef over dit schilderij: het doet me goed om te doen wat moeilijk is. Dat weerhoudt mij er niet van om een enorme behoefte aan te hebben, moet ik zeggen het woord — voor religie — dus ga ik 's nachts naar buiten om de sterren te schilderen Medio september 1889, na een zware crisis die van half juli tot de laatste dagen van augustus duurde, dacht hij Sterrennacht (dat wil zeggen het schilderij waarop dit artikel betrekking heeft) op te nemen in de volgende serie werken die naar zijn broer, Theo, moest worden gestuurd, in Parijs. Om de transportkosten te verlagen, heeft hij drie studies, waaronder Sterrennacht, achtergehouden. Deze drie landen gingen naar Parijs met het transport dat volgde[6]. Toen Theo niet meteen rapporteerde dat hij aankwam, vroeg Vincent het opnieuw en ontving hij eindelijk het commentaar van Theo op zijn recente werk. Het middelste gedeelte show het dorp Saint-Rémy onder een ronddraaiende hemel, in een uitzicht van het asiel naar het noorden. De [Alpilles] ver naar rechts past in dit uitzicht, maar er is weinig verwevenheid tussen de werkelijke situatie en de middelbare heuvels die lijken te zijn afgeleid van een ander deel van de omgeving, ten zuiden van het asielgebied. De cypersboom links werd toegevoegd aan de samenstelling. Opmerkelijk is dat Van Gogh Ursa Major al in zijn tijd in Arles van het noorden naar het zuiden had gepositioneerd in zijn schilderende Sterrennacht boven de Rijn. In een brief aan zijn broer Theo schreef Van Gogh: Eindelijk heb ik een landschap met olijfbomen, en ook een nieuwe studie van een sterrenhemel. .. Het is geen terugkeer naar romantische of religieuze ideeën, nee. Maar door de weg van Delacroix te bewandelen, meer dan het lijkt, door kleur en een vastberadener teken dan trompe-l'oeil, zou je een natuur kunnen uitdrukken die puur is dan de voorsteden, de bars van Parijs. Schets van het Whirlpool Galaxy door Lord Rosse in 1845, 44 jaar voordat van Gogh's schilderij Simon Singh, in zijn boek Big Bang, zegt dat de Sterrennacht opvallende gelijkenissen vertoont met een schets van het Whirlpool Galaxy, getekend door Lord Rosse 44 jaar voor het werk van Van Gogh. Het schilderij is vergeleken met een astronomische foto van een ster genaamd V838 Monocerotis, genomen door de Hubble in 2004.De gaswolken rond de ster lijken op de zwenkpatronen van Gogh die in dit schilderij worden gebruikt. Kunshistoricus Joachim Pissarro noemt de Sterrennacht een voorbeeld van de fascinatie van de kunstenaar voor het nachtelijke. Van Gogh was niet zo blij met het schilderij. In een brief aan Theo uit Saint-Rémy schreef hij: De eerste vier kanussen zijn studies zonder het effect van een geheel dat de anderen hebben. . . De olijven met witte wolken en de achtergrond van de bergen, ook de moonopstand en het nachteffect, dit zijn overdrijvingen vanaf het uitzicht van de constructie, hun lijnen worden vervormd als die van oud hout. Later in deze brief verwees Vincent nog eens naar het schilderij: In al deze partij denk ik helemaal niets goeds behalve het veld tarwe, de berg, de boomgaard, de olijven met de blauwe heuvels en het portret en de ingang van de Quarry. De rest zegt niets tegen mij, omdat het geen individuele intentie en gevoel in de lijnen heeft. Waar deze lijnen dicht bij elkaar liggen en weloverwogen, begint het een afbeelding te zijn, ook al is het overdreven. Dat is een beetje wat Bernard en Gauguin vinden, ze vragen helemaal niet de juiste vorm van een boom, maar ze staan er absoluut op dat je kunt zeggen als de vorm rond of vierkant is - en mijn woord is goed, geërgerd zoals ze zijn door de fotografische en lege perfectie van bepaalde mensen. Ze zullen zeker niet de juiste toon van de bergen vragen, maar ze zullen wel zeggen: in godsnaam waren de bergen blauw, hè? Dan ga je wat blauw opblazen en ga me niet vertellen dat het eerder blauw was als dit of dat, het was blauw, niet? Goed - maak ze blauw en het is genoeg! Gauguin is soms als een genie als hij dit uitlegt, maar wat het geniale is dat Gauguin heeft, hij is erg timide om het te laten zien, en het raakt de manier waarop hij graag iets heel nuttigs zegt voor de jongeren. Hoe vreemd is hij allemaal hetzelfde.