Vivien's Teasing of Merlin (Edward Burne-Jones) Poster

Dit ontwerp is voorzien van een schilderij van de Britse Pre-Raphaelite kunstenaar Sir Edward Burne-Jones (1833-1898). Het kunstwerk, een van de meest gerenommeerde stukken van Burne-Jones, is doordrenkt van de rijke mythologie van Arthur-legendes, en legt een cruciaal moment vast in het verhaal van Merlijn, de wijze en krachtige tovenaar, en Vivien (vaak aangeduid als Nimue of de Vrouwe van het Meer), de betoverende vrouw die hem uiteindelijk verstrikt. Het schilderij toont Merlijn en Vivien in een griezelig, betoverd bos. Merlijn, zittend op de grond, lijkt in trance en machteloos, zijn ogen zwaar met een gevoel van dreigende ondergang. Zijn lichaam is ingezakt en hij lijkt overgeleverd te zijn aan de betovering van Vivien. Zijn uitdrukking, een mix van berusting en verdriet, suggereert zijn bewustzijn van het lot dat hem te wachten staat, maar ook zijn onvermogen om het te weerstaan. Vivien, naast hem, is de belichaming van schoonheid en vastberadenheid. Ze wordt afgeschilderd als een lange, sierlijke figuur met vloeiende, rijk versierde gewaden. Haar haar is lang en ongebonden, trapsgewijs naar beneden haar schouders, en haar blik is gericht op Merlijn. Haar uitdrukking is er een van koele berekening en allure, onthullend haar vertrouwen in haar macht over de grote tovenaar. Viviens houding is assertief, met de ene hand een spreukenboek en de andere uitgestrekt alsof hij de laatste betovering werpt die Merlijn zal opsluiten. De achtergrond van het schilderij is net zo rijk uitgewerkt als de figuren zelf, gevuld met weelderig, donker gebladerte dat een mystieke en buitenaardse sfeer creëer. De gedraaide bomen en dichte ondergroei dragen bij aan het gevoel van beklemming en voorgevoel, waardoor het bos zelf een verlengstuk lijkt van de betovering van Vivien. De diepe, gedempte tonen van de achtergrond contrasteren met de meer levendige kleuren van de kleding van de figuren, waardoor het centrale drama van de scène wordt benadrukt. "Het Beguilen van Merlijn" is niet alleen een weergave van een mythologische gebeurtenis; het is een studie in de dynamiek van macht, verleiding en de tragische gevolgen van toegeven aan verleiding. Burne-Jones legt op meesterlijke wijze het moment vast waarop Merlijn, ondanks zijn wijsheid, herfsten ten prooi valt aan de sluwheid van Vivien, en illustreert de tijdloze thema's van liefde, verraad en de onvermijdelijke ondergang van zelfs de machtigste figuren. Het kunstwerk, dat in de vroege jaren 1870 werd geschilderd, is een bewijs van het prachtige vermogen van Burne-Jones om mythologische onderwerpen te bezielen met diepe emotionele resonantie en verhalende complexiteit.