Vliegen Albatros met menselijke schedel Koffiemok

De tijd van de oude zeeman. Ik realiseer me dat dit afbeelding in wezen het tegendeel is van de manier waarop het gedicht gaat, maar ik heb nog steeds het gevoel dat het dit klassieke verhaal goed weergeeft. Het gedicht is geschreven door de Engelse dichter Samuel Taylor Coleridge. Het is een zeemansverhaal over een epische reis in zee. Een schip wordt door een storm naar het zuiden gedreven naar Antarctische wateren. Een albatros verschijnt en leidt hen naar veiligheid. De marinier doodt de albatros. Als het weer kalmeert en opwarmt, zijn de zeelieden blij tot de wind stopt. "Dag na dag, dag na dag, bleven Wij hangen, noch adem noch beweging; Zo inactief als een geschilderd schip Op een geschilderde oceaan." De bemanning hangt de albatros om de nek van de zeelieden om de last die hij hiervoor draagt te shows. Ah! Nou, een dag! Wat ziet het kwaad er uit, had ik van oud en jong! In plaats van het kruis werd de albatros Om mijn nek gehangen. Het gedicht gaat verder als de dood en wanhoop het schip bezoeken, maar de zeeman wordt gespaard. Wanneer hij de herfsten van de vogel uit zijn nek bidt, maar de nieuwe last hem verlaat, loopt hij de wereld rond en vertelt zijn verhaal. Dit ontwerp heeft een zwart-witte albatros die met een menselijke schedel om zijn nek vliegt.