Vredessymbool: hou van hippie tegen oorlog bumpersticker

De duif en de olijftak, of een duif met een olijftak in de snavel, zijn oude vredessymbolen; in het laatste deel van de twintigste eeuw werden het vredesteken, ontwikkeld door de Campaign for Nuclear Disarmament, en het V-handsignaal wereldwijd in gebruik genomen. Wat later een internationaal erkend symbool voor de vrede werd, was oorspronkelijk ontworpen voor de Britse nucleaire ontwapeningsbeweging[1]. Het werd op 21 februari 1958 ontworpen en voltooid door Gerald Holtom, een professionele ontwerper en kunstenaar in Groot-Brittannië, voor de mars van 4 april, gepland door het Direct Action Committee Against Nuclear War (DAC) van Trafalgar Square, Londen naar de Atomic Weapons Research Establishment in Aldermaston Christan in Engeland[2][1] Het symbool werd later goedgekeurd door de Campaign for Nuclear Disarmament (CND). Het werd aangenomen door eerst de anti-oorlogsbeweging van de jaren '60, dan de tegencultuur, en uiteindelijk de populaire cultuur van die tijd. De vlag van het vredesbord werd voor het eerst bekend in de Verenigde Staten in 1958 toen Albert Bigelow, een pacifistische demonstrant, zijn kleine boot met een CND-banner in de buurt van een kernproef zeilde. De vredesvlag is een serie van zeven regenboogstrepen met het woord voor vrede in het midden. De eerste vlaggen van dit type zijn omarmd met PACE (Vrede in het Italiaans en Roemeens, afgeleid van het Latijnse woord pax, uitgesproken pah-chay). Vorige Italiaanse vredesvlaggen hadden een duif van Pablo (11) voorzien. Het nieuwe ontwerp werd al op 24 september 1961 in een Italiaanse vredesmars voor het eerst verschenen. Het gebruik van de vlag is ook naar andere landen uitgebreid, waarbij het Italiaanse "tempo" wordt vervangen door de vertaling in verschillende andere talen. In de afgelopen jaren, met name in verband met de invasie van Irak in 2003, is de populariteit van de vredesvlag sterk toegenomen[12]. Volgens Amnesty International had de producent Franco Belsito al 18 jaar per jaar slechts zo'n 1.000 vlaggen geproduceerd en moest hij plotseling het hoofd bieden aan een vraag van miljoenen. De kraan is een traditioneel symbool in Japan voor onder andere vrede. Papieren kranen worden vaak gevouwen, vooral rond het nieuwjaar; een duizendtal origamikranen is een symbool van succes . Een aantal unieke punten symboliseren de vrede. Zo was de Japanse Peace Bell een geschenk van de VN-organisatie van Japan aan de Verenigde Naties, dat in 1954 aan hen werd gepresenteerd. De bel blijft op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties en wordt jaarlijks geslagen, ter herinnering aan de vrede. Het Pax Cultura-symbool, dat door Nicholas Roerich is gecreëerd, is ook gebruikt als vredessymbool. Datumpalmen zijn tekenen van vrede en overvloed in het jodendom. Het "V-teken", ook wel het "vredesteken" en het "overwinningsteken" genoemd, is een handgebaar met open index en middenvingers en alle andere afgesloten. Oorspronkelijk strikt genomen een teken van overwinning (de palm van de ondertekenaar naar binnen), ontwikkelde het zich tot een vredesteken (de palm van de ondertekenaar naar buiten) tijdens protesten tegen de Vietnamoorlog (en daaropvolgende anti-oorlogsprotesten) en door de tegencultuur als teken van vrede. Omdat de hippies van de dag dit teken vaak flitsten terwijl ze "Vrede" uitten, werd het door associatie populair bekend als het vredesteken, en wordt het vandaag op dezelfde manier gebruikt.