Vrijheidsbeeld en President Woodrow Wilson Grote Koffiekop

Woodrow Wilson was het 28ste President van de Verenigde Staten (1913-1921). Na een neutraliteitsbeleid bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, leidde Wilson Amerika in oorlog om "de wereld veilig te maken voor de democratie." — Net als Roosevelt voor hem, beschouwde Woodrow Wilson zichzelf als de persoonlijke vertegenwoordiger van het volk. "Niemand anders dan het President," zei hij, "lijkt te worden verwacht... om op de algemene belangen van het land te letten." Hij ontwikkelde een programma van progressieve hervormingen en verzekerde internationaal leiderschap bij het opbouwen van een nieuwe wereldorde. In 1917 riep hij de Amerikaanse intrede in de Eerste Wereldoorlog uit tot een kruistocht om de wereld "veilig voor democratie" te maken. — Wilson had de angstaanjagende oorlog gezien. Hij werd geboren in Virginia in 1856 als zoon van een presbyteriaanse predikant die tijdens de burgeroorlog predikant was in Augusta, Georgia, en tijdens de Reconstructie een professor in de verkoolde stad Columbia, South Carolina. Na zijn afstuderen aan Princeton (toen het College of New Jersey) en de rechtenfaculteit van de Universiteit van Virginia behaalde Wilson zijn doctoraat aan de Johns Hopkins University en begon een academische loopbaan. In 1885 trouwde hij met Ellen Louise Axson. — Wilson ontwikkelde zich snel tot een conservatieve jonge hoogleraar politieke wetenschappen en werd in 1902 president van Princeton. — Zijn groeiende nationale reputatie leidde ertoe dat sommige conservatieve Democraten hem als presidentieel hout beschouwden. In 1910 haalde hij hem over om zich kandidaat te stellen voor het gouverneurschap van New Jersey. In de campagne verdedigde hij zijn onafhankelijkheid van de conservatieven en van de machine die hem had voorgedragen, en steunde hij een progressief platform, dat hij nastreefde als gouverneur. — Hij werd genomineerd voor President op de Democratische Conventie van 1912 en voerde campagne voor een programma genaamd de Nieuwe Vrijheid, waarin het individualisme en de rechten van staten werden benadrukt. Bij de verkiezingen kreeg hij slechts 42% van de stemmen, maar een overweldigende meerderheid. — Wilson manoeuvreerde door het Congres drie belangrijke stukken wetgeving. De eerste was een lager tarief, de Underwood Act; aan de maatregel was een gegradueerde federale inkomstenbelasting verbonden. De goedkeuring van de Federal Reserve Act voorzag de natie van de meer elastische geldvoorraad die ze hard nodig had. In 1914 werd een federale handelscommissie opgericht om oneerlijke handelspraktijken te verbieden. — In 1916 volgde een nieuwe uitbarsting van wetgeving. Eén nieuwe wet verbood kinderarbeid; een andere beperkte spoorwegbeambte tot een achturige dag. Door deze wetgeving en de slogan "Hij hield ons uit de oorlog", won Wilson ternauwernood de herverkiezing. — Maar na de verkiezingen concludeerde Wilson dat Amerika niet neutraal kon blijven in de wereldoorlog. Op 2 april 1917 vroeg hij het Congres om een oorlogsverklaring aan Duitsland. — De enorme Amerikaanse inspanning bracht langzaam de balans in het voordeel van de geallieerden. Wilson ging in januari 1918 naar het Congres om de Amerikaanse oorlogsdoelen te verkondigen; de Veertien Punten, waarvan de laatste "een algemene vereniging van naties zou oprichten... die wederzijdse garanties van politieke onafhankelijkheid en territoriale integriteit zou bieden aan zowel grote als kleine staten." — Nadat de Duitsers de wapenstilstand in november 1918 ondertekenden, ging Wilson naar Parijs om te proberen een duurzame vrede op te bouwen. Later presenteerde hij aan de Senaat het Verdrag van Versailles, dat het Verdrag van de Volkenbond bevatte, en vroeg: "Durven we het te verwerpen en het hart van de wereld te breken?" — Maar de verkiezingen van 1918 hadden de balans in het Congres verschoven naar de Republikeinen. Met zeven stemmen werd het Verdrag van Versailles in de Senaat verworpen. — Het President had, tegen de aanmaningen van zijn dokters in, een nationale rondreis gemaakt om het publieke sentiment voor het verdrag te mobiliseren. Uitgeput kreeg hij een beroerte en stierf bijna. Hij werd gezoogd door zijn tweede vrouw, Edith Bolling Galt, en leefde tot 1924.