WEBB RUIMTETELESCOOP ARP 220 interagerende sterren Legpuzzel

Arp 220, een samensmeltend paar spiraalvormige sterrenstelsels, valt op als een stralend baken in de enorme uitgestrektheid van sterrenstelsels. De ruimtetelescoop James Webb van de NASA vangt de schittering in infrarood licht op en maakt het tot een ideaal doelwit. Dit ultra-lichtsterke infraroodsterrenstelsel, dat zich op 250 miljoen lichtjaar van ons bevindt in het sterrenbeeld Serpens, heeft een lichtkracht van meer dan een biljoen zonnen, waardoor de bescheiden tien miljard zonnen van onze Melkweg overschaduwd worden. Arp 220, gecatalogiseerd als het 220ste object in Halton Arps Atlas of Peculiar Galaxies, is de dichtstbijzijnde en helderste van de drie sterrenstelsels die het dichtst bij de aarde staan. De botsing van deze spiraalvormige sterrenstelsels begon ongeveer 700 miljoen jaar geleden, en veroorzaakte een enorme uitbarsting van stervorming. Een dichtbevolkt, stoffig gebied met een doorsnede van ongeveer 5000 lichtjaar herbergt ongeveer 200 enorme sterrenhopen, die slechts 5 procent van de doorsnede van de Melkweg uitmaken. Verrassend genoeg komt de gasconcentratie in dit kleine gebied overeen met die van het hele Melkwegstelsel. Eerdere waarnemingen met radiotelescopen onthulden grofweg 100 supernova-resten binnen een gebied kleiner dan 500 lichtjaar. NASA's Hubble-ruimtetelescoop ontdekte de kernen van de oudersterrenstelsels, die 1200 lichtjaar van elkaar verwijderd waren. Deze kernen zijn voorzien van roterende stervormringen die verblindend infrarood licht uitstralen, prachtig geprononceerd in het uitzicht van Webb, compleet met diffractiepieken. Webb's waarnemingen onthullen ook vage blauwe getijdenstaarten aan de rand van de fusie, die het gevolg zijn van zwaartekracht, en illustreren de aanhoudende galactische dans. Daarnaast vertegenwoordigen roodachtig-oranje stromen en filamenten in Arp 220 organisch materiaal.