Wombat Australia Pokerkaarten

Het spelen van je favoriete kaartspel is zoveel beter met een schattige en knuffelige wombat! Iedereen zal dol zijn op deze kaarten, en hun glimlach zal het beste pokergezicht zijn;) De wombat (Vombatus ursinus) is het grootste gravende zoogdier. Inderdaad, het is zo'n volleerde graver dat vroege kolonisten het een 'das' noemden. Zijn naaste familielid is in feite de koala. Met zijn korte staart en poten, karakteristieke waddle en 'knuffelige' uitstraling is de wombat een van de meest vertederende van de inheemse dieren van Australië. De gewone wombat werd ooit gevonden in het zuidoosten van Australië, maar is nu, deels als gevolg van Europese nederzettingen, verder naar het zuiden beperkt. Het beslaat Tasmanië, oostelijk Nieuw-Zuid-Wales en oostelijk Victoria met verspreide populaties in het zuidoosten van Zuid-Australië en zuidwestelijk Victoria. Er zijn drie ondersoorten van de gewone wombat - Vombatus ursinus hirsutus die op het vasteland wordt gevonden, Vombatus ursinus tasmaniensis die in Tasmanië wordt gevonden en Vombatus ursinus ursinus die ooit werd gevonden in de Straat van Bass eilanden, maar is nu beperkt tot Flinders Island. Het is een vrij groot, stevig gebouwd dier met een kraakpand, rond, bearlike lichaam, kleine oren en ogen, en een grote neus. De dikke, grove vacht varieert in kleur van zandbruin tot grijs en zwart, en wordt soms gevlekt met fawn. Vaak wordt hun ware kleur verduisterd door de kleur van het vuil of de klei waarin ze hebben gegraven. Op het vasteland zijn ze gemiddeld 1 m lang en 27 kg zwaar, maar kunnen ze tot 1,2 m lang en gewichten tot 35 kg bereiken. De Tasmaanse wombat is niet zo groot of omvangrijk, gemiddeld 85 cm lang en 20 kg in gewicht, terwijl de Flinders Island wombat nog kleiner is met slechts 75 cm lengte. Ze hebben korte poten, grote poten en lange, sterke klauwen die worden gebruikt bij het uitgraven van holen. De voorpoten worden gebruikt voor het graven en na het duwen van het vuil aan de ene kant zal de wombat terug naar buiten, het verplaatsen van het losse vuil met zowel de voor- als achterpoten. Het verschilt van alle andere buideldieren door een enkel paar boven- en ondersnijtanden (voortanden) te hebben. Deze tanden worden nooit weggemalen omdat ze beide wortelloos zijn en nooit stoppen met groeien; wat net zo goed is als de wombat ze vaak gebruikt voor het doorsnijden van obstakels, net als een bever! Als buideldieren hebben vrouwen wombats een buidel die in hun hoesje achteruit opent om te voorkomen dat vuil en puin binnenkomen tijdens het graven.