Yeshua (Hebreeuwse naam van Jezus) Poster

Deze kunst begon het leven als een cd-pakket voor de filmkunstenaar, Steve McConnell, die zei dat hij dacht dat het pakket een ruwe plank moest zijn om de rijke mensheid van Yeshua te vertegenwoordigen; die me de volgende vragen opriep: "Hoe zag de mensheid van Yeshua eruit?" "Hij had op ieder van ons kunnen lijken", "hoe kan ik show dat hij op ieder van ons had kunnen lijken?" Het kwam naar me toe, zoals ik op een vrije manier schetste, dat het aardiger zou zijn om Yeshua in script te schrijven, niet blokletters. Yud, shin, vav, ayin. Ik schreef het telkens opnieuw in potlood, op de computer en dan in verf, in mijn blauwe verf op ruw karton. Ik hield van de vloeibaarheid van de lettervormen. Ik hield van de rawness. Op de een of andere manier kwam ik in de buurt van iets. De Hebreeuwse letters, de individuele symbolen in mijn eigen hand - zo oud, zo transcendent: de gier, de kleine richtende hand, de schijn en zijn connotaties van macht, bescherming en zegen (hoewel ik niet goed op de hoogte ben van zijn precieze afleiding), de vav, vishaak, de ayin, het oog (ah, nu ziet het eruit als een oog). En de stroom die ik bereikte, de kleine, krommende schuine streep van de yud, de afgeronde volledigheid van de glans (ik leek bijna op het brede uiteinde van een shofar te kijken), de gedurfde verticale vertikaliteit van de vav en de traanval, de vaten-achtige cirkeling van de ayin. Ik heb tien kartonnen vierkantjes gesneden voor het schilderen. Aan de twintigste kant zag ik eindelijk wat ik had schilderd (mijn vrouw en partner Laura zei: "Oh, ik zag dat, dacht ik dat je het wist"): die kleine, kleine kromme, de cirkel, de centrale verticale slag, een andere cirkel. Een oor, oog, neus, oog. Een masker. Een primitief masker. Een onmiskenbaar symbool van de mensheid. Hoe meer ik keek, hoe meer ik bewogen werd om te kijken en te proberen te begrijpen: kwam ik hier langs mijn wil? Dit is een ongeluk van vorm? Het is mysterieus. Heilig. Voor mij is dit ongeveer zo onvermijdelijk als design krijgt. -Lawrence Strauss