Zeven soorten standaard schort

Een digitaal schilderij van tarwe, gerst, druiven, vijgen, granaatappels, olijven en dadenhoning. Voeg je eigen tekst toe. Al duizenden jaren spelen de zeven soorten (sjiitische Haminim in het Hebreeuws) een belangrijke rol in het voedsel van joden in Israël en in de religieuze tradities van het jodendom. In Deuteronomy wordt Israël omschreven als een "land van tarwe en gerst, van [druiven] wijnstokken, vijgen en granaatappels, en land van olijven voor olie en [date] honing". Dit waren de belangrijkste producten van het land Israël; de eetwaren. Veel verwijzingen naar deze basislevensmiddelen staan in de Bijbel. Het aanbod van de eerste vruchten (bikkurim) die op Shavuot in de tempel in Jeruzalem werden gebracht, was slechts afkomstig van deze zeven soorten, ondanks het feit dat Israël gezegend was met veel andere gewassen. De zeven soorten worden van oudsher gegeten op Tu Bishvat, het Joodse "Nieuwjaar van de Bomen", op Sukkot, het "Festival van Booths", en op Shavuot, het "Festival van Weken". In halakha (de joodse wet) worden ze belangrijker geacht dan andere vruchten, en een speciale berakhah (zegen) wordt na het eten ervan gerecycleerd. Bovendien gaat de zegen voorafgaand aan het eten vooraf aan die van andere levensmiddelen, behalve brood. Amandelen: De achtste soort is technisch gezien geen van de zeven soorten, maar amandelen (in het Hebreeuws uitgelekt) zijn een soort achtste soort geworden, omdat ze nauw verbonden zijn met Tu B'Shvat. Amandelbomen groeien vandaag de dag overal in Israël en ze zijn geneigd om te bloeien rond de tijd dat Tu B'Shvat gewoonlijk voorkomt. Vanwege deze amandelen worden ze ook vaak gegeten met de zeven soorten die in Tu B'Shvat voorkomen.