Zingen Spaanse cowboy en banjo spelen Trail Song Flesjeskoeler

Het kampvuur kraakte en wierp dansende schaduwen over de gezichten van de vermoeide reizigers. Terwijl de zon onder de horizon dook en de lucht in oranje en paarse tinten schilderde, kwam er een eenzame figuur uit de schemering tevoorschijn. Een Spaanse cowboy, zijn gezicht verweerd door jaren van zon en wind, zat op een eenvoudige houten stoel, zijn silhouet strak tegen het donkere doek van de nacht. - Zijn vingers dansten over de snaren van zijn banjo en brachten een melodie voort die zowel beklijvend als hoopvol was. Zijn stem, rijk en resonant, droeg de woorden van een oud traillied, een verhaal van ontbering en doorzettingsvermogen. ~ "O, het pad is lang en de weg is ruig, maar we zullen blijven sjoemelen, hoewel het moeilijk is. Met brandende harten en stralende geesten, zullen we door de donkerste nacht reizen." ~ Terwijl hij zong, pauzeerden de andere reizigers in hun voorbereidingen, hun ogen aangetrokken door de boeiende figuur. Sommigen leunden tegen hun wagens, hun gezichten verlicht door de warme gloed van het kampvuur. Anderen, aangetrokken door de melodie, verzamelden zich rond de muzikant, hun vermoeide ogen gevuld met een gevoel van vrede en kameraadschap. - De auteur stierf in 1916, dus dit werk is in het publieke domein in het land van herkomst en andere landen en gebieden waar de auteursrechtterm het leven van de auteur plus 100 jaar of minder is.