Antiek blauw Willow Pattern circa 1790 Magneet

Antiek blauw wildpatroon ongeveer 1790 magneet ... Antiek blauw Willow Pattern ongeveer 1790 Classic Paper Bord... De precieze oorsprong van dit algemene ontwerppatroon is onbekend. Het dateert ongeveer 1790 toen het vroegste bekende algemene patroon in Engeland werd ontworpen en geproduceerd met behulp van Chinese/Japanse oosterse motieven. Veel china-borden maakten gebruik van het algemene patroon met kleine variaties. Het ontwerppatroon wordt geleverd met een legendeverhaal. De romantische fable Er was eens een rijk Mandarijn, met een mooie dochter (Koong-se). Ze was verliefd geworden op de nederige boekhouder van haar vader (Chang), die haar vader boos maakte. (Het was ongepast voor hen om te trouwen vanwege hun verschil in sociale klasse.) Hij verwierp het jonge man en bouwde een hoge hek rond zijn huis om de liefhebbers uit elkaar te houden. Het Mandarijn was van plan om zijn dochter met een machtige hertog te trouwen. De hertog kwam per boot aan om zijn bruid op te eisen, met een doos juwelen als geschenk. De bruiloft zou plaatsvinden op de dag dat de bloesem van de wilg viel. Aan de vooravond van de bruiloft van de dochter naar de hertog gleed de jonge accountant, vermomd als een dienaar, onopgemerkt in het paleis. Toen de liefhebbers ontsnapten met de juwelen, werd het alarm opgestoken. Ze renden over een brug, achtervolgd door het Mandarijnse, zweep in de hand. Uiteindelijk ontsnapten ze op het schip van de hertog aan de veiligheid van een afgelegen eiland, waar ze jarenlang gelukkig leefden. Maar op een dag leerde de Hertog van hun toevluchtsoord. Hij heeft soldaten gestuurd die de liefhebbers hebben gevangen en ze ter dood hebben gebracht. De goden, bewogen door hun benarde situatie, veranderden de geliefden in een paar duiken. Het oude gedicht Twee vliegen hoog, een Chinees schip, varen langs. Een brug met drie mannen, soms vier, een wilde boom, aan het ophangen. Een Chinese tempel, daar staat hij, gebouwd op het rivierzand. Een appelboom, met appels op, een gehakt hek om mijn lied te beëindigen. Mijn vaderlijke grootmoeder Phyllis Talla Johnson Westerfield had blauwe ogen, dus ze hield van kobalt blauw glas en blauwe wilde dinerware. Ik herinner me dat ik haar Blue Willow borden in haar huis zag in de jaren '50, toen ik een kleine jongen was.