Bergen bellen 2. foto afdruk

Een berg is een hoog deel van de aardkorst, meestal met steile zijden die een significant aangetaste ondergrond shows. Een berg verschilt van een plateau in een beperkt topgebied, en is groter dan een heuvel, die gewoonlijk ten minste 300 meter boven het omringende land stijgt. Een paar bergen zijn geïsoleerde toppen, maar de meeste komen voor in berggebieden. De bergen worden gevormd door tektonische krachten, erosie of vulkanisme[1], die werken op een tijdschaal van wel tientallen miljoenen jaren[2]. Zodra de berggebouwen zijn stilgelegd, worden de bergen langzaam genivelleerd door de inwerking van verwering, door het slopen en andere vormen van massavernietiging, en door erosie door rivieren en gletsjers. Hoge hoogten in bergen produceren koudere klimaten dan op het niveau van het zee op vergelijkbare breedtegraad. Deze koudere klimaten hebben een sterke invloed op de ecosystemen van de bergen: verschillende hoogten hebben verschillende planten en dieren. Vanwege het minder gastvrije terrein en klimaat worden bergen meestal minder gebruikt voor de landbouw en meer voor grondstoffenwinning, zoals mijnbouw en houtkap, en recreatie, zoals bergbeklimmen en skiën. De hoogste berg op aarde is de Mount Everest in de Himalaya in Azië, waarvan de top 8.850 m (29.035 ft) boven het gemiddelde niveau van het zee ligt. De hoogste bekende berg op elke planeet in het zonnestelsel is Olympus Mons op Mars op 21.171 m (69.459 ft.