Carina Nebula Puzzle Legpuzzel

Dit landschap van "bergen" en "valleys", gespikkeld met glitterende sterren, is eigenlijk de rand van een nabijgelegen, jong, stervormend gebied, NGC 3324 genaamd in de Carina Nebula. Opgenomen in infrarood licht door de nieuwe James Webb Space Telescope van NASA, onthult dit afbeelding voor het eerst onzichtbare gebieden van stergeboorte. Het driedimensionale afbeelding van Webb, genaamd de Cosmic Cliffs, ziet eruit als ondoorzichtige bergen op een moonlit avond. In werkelijkheid is het de rand van de gigantische gasvormige holte binnen NGC 3324, en de grootste pieken in dit afbeelding zijn ongeveer 7 lichtjaren hoog. Het caverneusgebied is door de intense ultraviolette straling en stellaire winden van extreem massieve, hete jonge sterren in het midden van de bubbel, boven het gebied dat in dit afbeelding wordt getoond, uit de nevel gesneden. De blaarvorming, ultraviolette straling van de jonge sterren sculpt de muur van de nevel langzaam weg. Dramatische pijlers boven de gloeiende gaswand, weerstand tegen deze straling. De "stoom" die uit de hemelse "bergen" lijkt te stijgen, is eigenlijk heet, geïoniseerd gas en heet stof die door de meedogenloze straling van de nevel wegstroomt. Webb onthult opkomende stellaire kinderseries en individuele sterren die volledig verborgen zijn in zichtbaar lichte afbeeldingen. Wegens de gevoeligheid van Webb voor infrarood licht, kan het door kosmisch stof edelen om deze voorwerpen te zien. Protostellaire jets, die duidelijk in dit afbeelding naar voren komen, schieten uit sommige van deze jonge sterren. De jongste bronnen verschijnen als rode stippen in de donkere, stoffige regio van de wolk. De voorwerpen in de vroegste, snelle fasen van stervorming zijn moeilijk te vangen, maar de extreme gevoeligheid van Webb, de ruimteresolutie, en het beeldvormend vermogen kunnen deze elusieve gebeurtenissen chronicle. Deze waarnemingen van NGC 3324 zullen het proces van stervorming licht werpen. Sterrengeboorte verspreidt zich in de loop van de tijd, als gevolg van de uitbreiding van de eroderende holte. Naarmate de heldere, geïoniseerde velg in de nevel beweegt, duwt hij langzaam in het gas en stof. Als de velg onstabiel materiaal tegenkomt, zal de verhoogde druk het materiaal doen instorten en nieuwe sterren vormen. Omgekeerd kan dit type verstoring ook de vorming van sterren verhinderen, aangezien het stervormend materiaal wordt weggerold. Dit is een zeer delicaat evenwicht tussen het vonken van stervorming en het tegenhouden ervan. Webb zal ingaan op enkele van de grote, open vragen van de moderne astrofysica: Wat bepaalt het aantal sterren in een bepaald gebied? Waarom vormen sterren een bepaalde massa? Webb zal ook de invloed van stervorming op de evolutie van gigantische wolken van gas en stof aan het licht brengen. Hoewel het effect van massale sterren - met hun gewelddadige winden en hoge energie - vaak duidelijk is, is minder bekend over de invloed van de meer kleine sterren. Terwijl ze zich vormen, creëer smalle kleinere sterren, tegengestelde jets hier, die veel momentum en energie in de wolken kunnen injecteren. Dit vermindert de fractie van nebulair materiaal dat nieuwe sterren zaait. Tot op heden hebben wetenschappers zeer weinig gegevens over de invloed van de veelheid van jonge en meer energieke, laagmassasterren. Met Webb kunnen ze een volledige telling krijgen van hun aantal en impact in de hele nevel. De NGC 3324, die ongeveer 7.600 lichtjaren verderop is geplaatst, werd door Webb's Near-Infrarood Camera (NIRCam) en Mid-Infrarood Instrument (MIRI) in beeld gebracht. NIRCam - met zijn scherpe resolutie en ongeëvenaarde gevoeligheid - onthult honderden eerder verborgen sterren en zelfs talrijke achtergrondsterrenstelsels. In het uitzicht van MIRI schijnen jonge sterren en hun stoffige, planetvormende schijven helder in het midden-infrarood, die roze en rood lijken. MIRI onthult structuren die zijn ingebed in het stof en onthult de stellaire bronnen van massale straalvliegtuigen en uitstromen. Met MIRI, het hete stof, de koolwaterstoffen, en andere chemische verbindingen op het oppervlak van de rivieren gloeien, wat het uitzicht van gekartelde stenen geeft. NGC 3324 werd voor het eerst gecatalogiseerd door James Dunlop in 1826. Zichtbaar vanaf het zuidelijk halfrond bevindt het zich in de noordwestelijke hoek van de Carina Nebula (NGC 3372), die zich in de constellatie Carina bevindt. De Carina Nebula is de thuisbasis van de Keyhole Nebula en de actieve, instabiele superreuzenster Eta Carinae.