Dall's Sheep Snijplank

De schapen van Dall, genoemd naar de Amerikaanse naturalist William Healey Dall (1845-1927), van Dall's schapen (Ovis dalli), die het vaakst dall schapen worden genoemd, zijn inheems in Noord-Amerika in het noordwesten van Amerika. Dall-schapen zijn doorgaans allemaal wit van kleur, hoewel een paar zwarte haartjes op de staart niet ongewoon zijn. De witte jas is een aanpassing, of een speciale eigenschap die hen helpt te overleven. Dall schaap gaat in de winter meestal naar een lagere hoogte, maar er zijn daar meer roofdieren. De witte jas helpt het schaap door roofdieren tegen de sneeuw af te zien. In de zomermaanden verandert hun jas niet van kleur, maar blijft wit. Ze zijn echter nog steeds beschermd, omdat ze naar steile en rotsachtige kliffen verhuizen waar roofdieren moeilijk te volgen zijn. om bruin te legen.De schapen wonen in de subarctische berggebieden van Alaska, het Yukon-gebied, de Mackenzie-bergen in de westerne Northwest Territories en Noord-Brits Columbia. Dall schaap wordt aangetroffen in een relatief droog land en probeert te blijven in een speciale combinatie van open alpiene ridges, weilanden en steile hellingen met zeer robuuste grond in de directe omgeving, zodat kan worden gevlucht uit roofdieren die niet snel door dit terrein kunnen reizen. De voornaamste roofdieren van de schapen van Dall zijn wolven, coyotes, zwarte beren en grizzly beren; gouden adelaars zijn roofdieren van jonge mensen. Het schaap van Dall loopt een overlevingstightrope, hoewel ze het behoorlijk effectief doen. Ze wonen sinds het Pleistoceen in plaatsen als het Arctische Vluchtje van Alaska. Mannelijke schapen hebben dikke krulhoorns. De vrouwen hebben korter, slechter, licht gebogen hoorns. De mannetjes leven in banden die zelden geassocieerd worden met groepen vrouwen, behalve tijdens het paringsseizoen eind november en begin december. De lammeren worden geboren in mei. Alle hoefdieren lopen op hoeftenen. Hooves zijn gemaakt van keratine, dat de teen botten omsluit. Het schaap van Dall loopt op twee tenen die hen in de "gelijktijdengroep" van hoefdieren plaatsen, vergelijkbaar met giraffen, herten en kamelen. Hooves zijn een andere aanpassing die Dall-schapen in staat stelt op rotsachtig, steile terrein te leven. Hun tenen zijn flexibel en zijn in staat zich aan te passen aan de ongelijke oppervlakken in hun berggebieden, waar het van essentieel belang is dat ze een stevige basis krijgen. In de zomer, wanneer er veel voedsel is, eten de schapen een grote verscheidenheid aan planten; in de eerste plaats grassen en sanden samen met grote planten en dwergwilgen. Het winterdieet is veel beperkter en bestaat voornamelijk uit droog, bevroren gras en sijpelstelen die beschikbaar zijn wanneer de sneeuw wordt afgeblazen, korstmossen en mos. Veel bevolkingen bezoeken minerale likken tijdens de lente en reizen vaak kilometers om de grond rond de lippen te eten. Schapen zullen vaak naar minerale likken reizen om grond te eten. Dit zijn typisch rotsachtige gewassen waarbij hoge concentraties mineralen worden samengevoegd. Dit vult essentiële mineralen aan die de schapen niet kunnen krijgen uit hun dagelijkse voeding van planten. De schapen van Dall hebben goed ontwikkelde sociale systemen. Volwassen rammen leven in banden of groepen die tijdens het paringsseizoen geassocieerd zijn met ooiengroepen. Aangezien Dall-schapen zeer loyaal zijn aan hun sociale groep, hebben ze zeer specifieke thuisgebieden Na hun toetreding tot een sociale groep, is het nooit bekend dat schapen het verlaten.