De colade briefkaart

Is dit geen prachtig romantisch schilderij? Het werd in 1901 opgericht door de Engelse schilder Edmund Blair Leighton. Dit is een nasynchronisatie ceremonie, die kan worden uitgevoerd door een nacht of een dame. Het zwaard symboliseerde de vorm van het kruis. De twee randen van het zwaard waren bedoeld om de nacht-op-zijn eraan te herinneren dat gerechtigheid en loyaliteit de twee aspecten waren van de macht van de nacht. Als de ceremonie in de kerk plaatsvond, nam de avond-tot-zijn een eed af om vier basisregels te volgen: nooit om in te stemmen met leugens of verraad, altijd om vrouwen te eren en klaar te staan om hen te dienen, elke dag naar de massa te gaan en op vrijdag te vasten. Toen kreeg de geïnduceerde nacht een accolade van de sponsor, die drie keer zijn nek of schouder trok met de vlakke rand van het zwaard. Dan krijgt hij misschien een hogeschool, een lichte klap van de hand, of een punch. Het was de bedoeling dat de nieuwe nacht de nasynchronisatie nooit vergeten. De eerste keer dat ik dit schilderij zag was op een wenskaart. Het gaf mijn verbeelding zo weer dat ik er de langste tijd naar keek. Haar prachtige bruine en mooie rode haren, en het goud- en parelcircus op haar hoofd. En de knight-to-be op zijn knieën voor haar in een houding van bescheidenheid en toewijding. Ik was verloren in de romantische mogelijkheden. Is ze een dame of een koningin? Zijn het liefhebbers? Uiteindelijk nam mijn man me met de hand mee en moest ik uit de winkel leiden. Natuurlijk ging ik terug en kocht de kaart.