Dead Leaf Mantis Porselein Kop

Het krijgt zijn gebruikelijke naam omdat het lijkt op een dood blad. Het heeft een brede, afgevlakte en uitgebreide thorax (het lichaamsdeel tussen het hoofd en de buik), en een "bladpatroon" met de vleugels. Het heeft ook een donkere onderkant, en dit laat het lijken op een schaduw als je van beneden wordt gezien. Dit insect varieert in kleur van verschillende lichtbruine tinten tot een zeer donkerbruin die bijna zwart is. In het algemeen vertonen alle gematigde soorten dimorfisme (mannetjes en vrouwen van dezelfde soort zien er anders uit dan elkaar). De mannetjes hebben een thorax verdeeld in acht segmenten, de vrouwen hebben zes. De mannetjes zijn meestal geelachtig dan de donkere vrouwen. De mannetjes zijn ook kleiner dan de vrouwen. In hun eigen habitat geven ze de voorkeur aan een woning in struiken en bladeren. Ze hebben een warm en vochtig milieu nodig. Een hoge vochtigheid is met name nodig bij het gieten (schuur van de huid). Mantiden zijn carnivoren. Zij behoren tot de bovenste geleedpotigen (ongewervelde dieren met exoskeletten, gesegmenteerde lichamen en gelede bijlagen genaamd appendages) roofdieren. Hun voornaamste dieet bestaat uit andere geleedpotigen, zoals insecten en spinnen. Ze zullen zelfs kleine hagedissen en kikkers verbruiken. Soms eten ze elkaar. Predatoren zijn over het algemeen dieren die zich voeden met insecten. Deze primaire roofdieren zijn vleermuizen en vogels. Ook luiers, knaagdieren, spinnen en insectenetende slangen zullen op kleinere manieren voeden. Predatoren zijn niet beperkt tot andere dieren. Mantids eten andere manieren. Dit kannibalistisch gedrag komt gewoonlijk voor tijdens het nymph-stadium en tijdens het paren; een volwassen mantis zal echter niet wegdraaien voor een eigen maaltijd.