Een opmerking van het merk

Een noot uit het teken ... 9 - 11 - 2019 die 67 jaar en 2 maanden oud is. Ik kan niet geloven dat ik minder dan 3 jaar ben van 70! Ik kan maar beter het druk maken om te leren wat ik wil leren en te doen wat ik wil doen. Ik werk nog steeds voltijds. Ik werk elke dag minstens anderhalf uur zo vroeg, vijf dagen per week of zo vroeg, en het kost me 20 minuten om van en naar het werk te rijden. Het kost me elke dag minstens 20 minuten voor en na het werk om klaar te zijn om te vertrekken of om klaar te staan om te eten na het terugkeren naar huis (schoonmaken, kleren veranderen) ... dus voeg dit alles bij. Dit betekent dat er ongeveer 43 uur per week wordt besteed aan werk, zelfs zonder overwerk. 48 weken per jaar werken (met ongeveer 4 weken betaalde tijd per jaar) = 2.064 uur per jaar van mijn leven verloren aan het werk. Zelfs zonder overuren. Sommige resterende tijd wordt besteed aan het herstellen van het werken ... of slapen of eten ... Ik weet niet eens hoe ik jarenlang zo veel overuren heb kunnen maken toen ik bij Fleming Potter Fleming Packaging werkte, zoals 50 - 60 - 70 - 80 uur per week, zo vaak ... tweemaal 90 uur per week! Het was niet ongebruikelijk voor mij om 12 uur of 8 uur plus 1 tot 2 uur overwerk te werken om persen op te wassen en plus werk vele weekends nog 8 tot 10 1/2 uur of zelfs voor een tijdje werken op enkele zondag. Ik werk al bijna vijftig jaar. 30 van hen werkten in het kp dit soort uren. Ik heb nu een totaal levensinkomen van waarschijnlijk twee miljoen dollar gehad... Ik dacht dat ik $1 miljoen had geslagen toen ik ongeveer 47 was in 1999... wat 20 jaar geleden was. Ik ben nu 67. Ik vraag me vaak af wat als ik alleen maar vruchteloos had geleefd en mijn geld had blijven sparen in plaats van het op mijn 31ste te besteden, en daarna de schuld op te lopen. Nou, ik betaalde dat allemaal begin dit jaar 2019. Dus probeer opnieuw om op te sparen, zodat ik me elke medische onzin kan veroorloven die nodig is voor mijn leeftijd. Ik heb een voltijdbaan, twee overblijvende pensioenen uit het kaderprogramma, een beetje zazzelig inkomen, en volledig ss.. dus in 2019 doe ik eindelijk OK, opnieuw. Helaas heb ik nooit echt tijd gehad voor een goed relatie. Daarvoor bied ik mijn ex-vriendinnen mijn excuses aan... de weinigen die ik had kunnen zeggen. Het leek net alsof het goed leek, plots veranderde mijn werkschema en ik wist nooit van dag tot dag wanneer ik van het werk zou afstappen. Week tot week wist ik nooit of ik zou werken in 2e of 3e dienst of 1e dienst. 8 uur en langer om taken af te maken en of om over te blijven om de machine binnen 12 uur te wassen of te werken. Weekend tot Weekend wist ik nooit of ik zaterdag of zondag of beide zou werken. Mijn andere helften konden nooit afhangen van het feit dat ik op enig moment van het werk af zou gaan en of ik een weekend zou kunnen plannen. Op mijn vakantie moest ik over het algemeen slapen in nooit te weten hoe mijn slaapschema zou zijn. Vaak de hele dag slapen en 's nachts lezen of schrijven. Het meeste van mijn leven heb ik geen tv gehad of heb ik er nauwelijks naar gekeken. Ik ben niet op een date met een vriend geweest in ruim 10 1/2 jaar. Op de een of andere manier bracht ik mijn vrije tijd door aan belachelijk tuinwerk om te proberen de beste tuin in de buurt te hebben met enige tijd van succes. In mijn 40e heb ik al mijn vrije tijd besteed aan het uitwerken en (betreurenswaardig) looien. Van ongeveer 44 tot 50 jaar was ik gewoonlijk in goede fysieke vorm piek op de leeftijd van 44, 46-47 (supermager, 135-145 pond), 47 3/4 (superspiraal, 200 pond met kleine wasserij) en zelfs op de leeftijd van 50 (veel jonger en veel aandacht) wanneer ik plots werk Ik werd nog extremer voor een periode van 6 maanden. Maar nog een beetje spierachtig door mijn leeftijd van 51. Maar toen leefden de leeftijden 51 1/2 - 53 1/2 lange dagen bij Illinois Central College ... Ik studeerde de top van mijn klas 2005 af. Met de hoogst mogelijke plaatsing van de wiskunde en de zeldzame score met hoge geometrie (2004). National Honor Society. Vervolgens de afgelopen 14 jaar, waarbij vervangingsonderdelen voor contractprocessoren (XPAC/SC2) worden geteld. Plotseling, WOW, zoals ik 67 ben. Geen andere helft zorgen (beter dan een onzorgwekkende wel), geen liefhebbers, geen kussen, geen knuffelend herfst om te slapen. Geen affectie. Behalve mijn moeder. Mijn gezondheid ... klop op hout ... is oké. Ik heb tot nu toe wat slechte troep overleefd. Opnieuw, klop op hout. Ik probeer uit de problemen te blijven bij mijn werk. Ik probeer mijn goede reputatie op het werk te behouden. Ik probeer het goed te houden. Eet verstandig. Ik drink geen alcohol (helemaal niet in meer dan tien jaar). Ik rook geen sigaretten en heb er nooit veel van. Ik doe geen illegale drugs. En ik probeer mijn geest en gezond verstand te houden. Ik probeer op het werk mijn gedachten en woorden te zien... maar soms moet ik naar beide kijken. Betekent dat? Veel ... Ik wou dat ik duizend of een miljoen keer meer politiek assertief was geweest als progressief liberaal-democraat die zich verzet tegen de stompzinnige achterwaartse onderdrukkende conservatieve religieuze rechtse republikeinen die anti-homo-lgbt onderdrukken. Ik betreur het dat ik in dit opzicht geen miljoen keer assertiever ben. Het spijt me dat ik nooit een goed liefhebbende relatie heb behouden. Ik betreur het dat ik te veel van mijn hard verdiende besparingen heb uitgegeven. Ik betreur het dat ik niet regelmatig verder werk. Het spijt me dat ik mijn ultra-conservatieve rechtse oppressieve anti-homo familie niet achter laat, zeggen ongeveer 50 jaar geleden, zoals mijn jongere broer uiteindelijk deed. Ik betreur het dat ik niets doe met mijn wiskunde- en geometrievaardigheden om nieuwe wetten van wiskunde, meetkunde en natuurkunde te ontdekken. Ik heb er spijt van dat ik nooit geleerd heb hoe ik olie moet schilderen. Maar ik heb nooit spijt gehad van openlijk homo zijn.