Fukushima Follies Briefkaart

Een Sockeye zalm bovenop een nucleair symbool en de vermelding uit de periodieke lijst van elementen voor het nieuwe element Salmonium-238.6-7 van elke zalm zijn splijtbare isotoop Salmonium-235. Gezouten salmonium-238 kunnen als LOX dienen als vervangende brandstof in reactoren die normaal MOX-brandstoffen verbranden. Wees voorzichtig met wat je eet. Voeg je eigen tekst toe. Elke dag lekt 600 ton hoogactief water uit de beschadigde kernreactor van Fukushima Daiichi in Japan. Dat water komt uiteindelijk terecht in de oceaan, waardoor het leven van zeeen wordt verontreinigd dat door de mens kan worden geconsumeerd. Een oceaanstroom genaamd de Noord-Pacifische Gyre brengt Japanse straling die de besmette straling naar de westkust van Noord-Amerika brengt. Californië en Alaska zullen waarschijnlijk de ergste gevolgen ondervinden. Hoewel veel mensen ervan uitgaan dat de oceaan de straling van Fukushima zal verdunnen, kwam in een eerder geheim rapport van de Amerikaanse regering uit 1955 tot de conclusie dat de oceaan de straling van nucleaire ongevallen niet voldoende kan verdunnen en dat er "zakken" en "stromen" van sterk geconcentreerde straling zouden kunnen zijn. Vorig jaar hebben wetenschappers van het National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) Pacific Marine Environmental Laboratory en 3 wetenschappers van het GEOMAR Research Centre for Marine Geosciences aangetoond dat de straling aan de westkust van Noord-Amerika uiteindelijk tien keer hoger kan uitvallen dan in Japan. Een team van Chinese topwetenschappers heeft onlangs een onderzoek gepubliceerd in het Science China Earth Sciences journal dat laat zien dat de nucleaire vervuiling van Fukushima zich concentreert naarmate ze de westkust van de Verenigde Staten nadert, dat de pluim de oceaan oversteekt in een bijna rechte lijn naar Noord-Amerika, en dat ze lijkt te blijven samen met een kleine verspreiding. Het kan nog steeds noodzakelijk zijn om miljoenen Japanners uit hun land te evacueren. Waar gaan ze heen?