Hendrik Lorentz

Hendrik Lorentz (portret van 1902). Hendrik Antoon Lorentz (18 juli 1853 - 4 februari 1928) was een Nederlandse natuurkundige die de Nobelprijs voor natuurkunde van 1902 deelde met Pieter Zeeman voor de ontdekking en theoretische uitleg van het Zeeman-effect. Hij ontleende de Lorentz transformatie die Albert Einstein vervolgens gebruikte om aanspraak te maken op de speciale relativiteitstheorie, evenals de Lorentz-kracht, die de gecombineerde elektrische en magnetische krachten beschrijft die werken op een geladen deeltje in een elektromagnetisch veld. Lorentz was ook verantwoordelijk voor het Lorentz oscillatormodel, een klassiek model dat gebruikt werd om de afwijkende dispersie te beschrijven die in diëlektrische materialen werd waargenomen wanneer de rijfrequentie van het elektrische veld dicht bij de resonantiefrequentie lag, met abnormale brekingsindices als gevolg.