Jeremy Bentham Stropdas

Jeremy Bentham, jurist en politiek hervormer, is de filosoof wiens naam het nauwst verbonden is met het fundament van de moderne utilitaire traditie. Eerdere moralisten hadden een aantal van de fundamentele ideeën en de kenmerkende terminologie van de utilitaristische filosofie naar voren gebracht, met name John Gay, Francis Hutcheson, David Hume, Claude-Adrien Helvétius en Cesare Beccaria, maar het was Bentham die de theorie in haar herkenbare seculiere en systematische vorm heeft gemaakt en het tot een cruciaal instrument van morele en juridische filosofie en politieke en sociale verbetering heeft gemaakt. In 1776 kondigde hij zichzelf voor het eerst aan als een voorvechter van nut als leidend beginsel voor gedrag en recht in een fragment over de regering. In een inleiding op de Beginselen van de moraal en de wetgeving (gedrukt in 1780, gepubliceerd in 1789) heeft hij, als voorbereiding op de ontwikkeling van een strafrechttheorie, de basiselementen van de klassieke utilitaristische theorie uiteengezet. Het wetboek van strafrecht zou het eerste zijn in een collectie van codes die het nutteloze pannomie zouden vormen, een volledig rechtsstelsel dat gebaseerd is op het nutsbeginsel en dat zich zou ontwikkelen tot de deelname van Bentham aan een leven lang werk, en waarin het burgerlijk, procedureel en constitutioneel recht zou worden opgenomen. Als bijproduct, en in de kruising tussen de subcodes van dit enorme wetgevingsgebouw, varieerden de schrijvingen van Bentham van ethiek, ontologie, logica, politieke economie, gerechtelijk bestuur, slecht recht, gevangenishervorming, internationaal recht, onderwijs, religieuze overtuigingen en instellingen, democratische theorie, regering en bestuur. Op al deze gebieden heeft hij belangrijke bijdragen geleverd die nog steeds een rol spelen in de discussies over het utilitarisme, met name de morele, juridische, economische en politieke vorm ervan. Hierop berust de reputatie van Bentham als een van de grote denkers in de moderne filosofie.