Kahlil Gibran over daden Fotoplaat

Kahlil Gibran is geen religie, alle daden en alle reflectie. En dat wat geen daad of reflectie is, maar een wonder en een verrassing die ooit in de ziel springt, zelfs als de handen de steen aantrekken of de loom neigen. Wie kan zijn geloof scheiden van zijn daden of zijn geloof van zijn beroepen? Wie kan zijn uren voor hem uitspreiden, gezegde: "Dit voor God en dit voor mezelf; dit voor mijn ziel, en dit voor mijn lichaam." Al je uren zijn vleugels die door de ruimte van zichzelf naar zichzelf slaan. De wind en de zon scheuren geen gaten in zijn huid. Hij die zijn gedrag definieert door ethiek zet zijn zangvogel in een kooi. Het vrijste liedje komt niet door tralies en draden. Hij aan wie gelovigen een raam is, om te openen maar ook om te sluiten, heeft nog niet het huis van zijn ziel bezocht, wiens ramen van zonsopgang tot zonsopgang zijn. Je dagelijks leven is je tempel en je religie. Wanneer je er binnenkomt, neem je alles mee. Neem de ploeg, de forge, de mallet en de lute, de dingen die je hebt gefascineerd in nood of voor plezier. Want in ruil kun je niet boven je prestaties uitstijgen, noch lager herfsten dan je fouten. En neem alle mannen mee. Want in verbijstering kun je niet hoger vliegen dan hun hoop of jezelf niet nederig maken dan hun wanhoop. En als je zou weten dat God daarom geen solvabel van de kleuterschool is. Kijk liever naar jou en je ziet hem spelen met je kinderen. En kijk in de ruimte. Je ziet hem in de wolk lopen, zijn armen in de blikseminslag uitsteken en neerdalen in de regen. Je zult hem zien glimlachen in bloemen, dan opstaan en zijn handen in bomen zwaaien.