ONZE WET VAN POMPEII POSTER

ONZE LADY VAN POMPEII In de herfst van 1872 kwam Bartolo Longo (advocaat die op 11 februari 1841 in Latiano in Brindisi in Italië is geboren en op 5 oktober 1926 in Pompeii is overleden) in de vlakte van Pompeii aan om de zaken van de heer Marianna Farnararry te regelen o De Fusco. In die vruchtbare landbouwregio die met roofdieren werd besmet, begon hij ook de Rosary uit te spreiden onder de scheersers van De Fusco en de boeren van de plaats. Met de hulp van zijn vrouw begon hij een broederschap van de Rosary en had hij een afbeelding van de Maagd zonder blozen nodig, waarna de Rosary elke dag kon worden teruggehaald. Hij kreeg er een als geschenk van een religieus klooster van de Rosary in Porta Medina, zuster M. Concetta de Litala, die het had vastgehouden voor de Dominicaanse priester Alberto Radente. De laatste had het voor een zeer klein bedrag overgenomen van een junkshop-dealer in Napels. Het schilderij was van bescheiden artistieke waarde en in zeer slechte staat. Het portretteerde onze dame van de Rosary, met Saint Dominic en Saint Catherine van Siena. Het afbeelding is op 13 november 1875 in Napels aangekomen en is voorlopig in een kleine neerwaartse spiraal terechtgekomen. Maar in dezelfde maand kreeg Bartolo Longo toestemming van de bisschop van Nola om een nieuwe kerk te bouwen. Er werden wonderen gemeld en de pelgrimages begonnen de plaats te bezoeken. Daarom heeft Bartolo Longo in 1883, toen het reservaat werd voltooid (en op 8 mei 1891 zou worden geconsecureerd), de architect Rispoli belast met de bouw van de troon van de Maagd en de gelovigen opgeroepen: "Op deze plek, die voor haar prodigies is gekozen, willen we een monument aan het cadeau en de toekomstige koningin overlaten. Victories die minder onwaardig zullen zijn voor haar grootsheid, maar die ons geloof en onze liefde meer waard zullen zijn." Vier jaar later werd de viering van een drievoudig feest van de inauguratie, de menigte en de treurnis van het afbeelding van Onze Lieve Vrouw van de Rosary gevierd. Het afbeelding, dat al in 1875 zonder meer werd gerestaureerd, werd in 1879 onderworpen aan een tweede en veel nauwkeuriger retouchering, waardoor de kleuren en het afbeelding werden gestabiliseerd. Ten slotte werd in 1965 in Rome de doek voor de derde keer gerenoveerd, door de Benedictine Monks. Bovendien bleef het afbeelding, voordat het op 25 april 1965 naar Pompeii werd teruggestuurd, op uitdrukkelijk verzoek van Paul VI in de Vaticaanstad. Tijdens de homopie (23 maart 1965) sprak de paus de hoop uit dat "net zoals het afbeelding van de Maagd is gerepareerd en versierd .... - Het afbeelding van Mary dat alle christenen in hun eentje moeten worden hersteld, gerenoveerd en verrijkt." Aan het eind van de Mass heeft de paus het kind en Madonna plechtig omsingeld, en twee kostbare diademen op hun hoofd gezet die de gelovigen hadden aangeboden. Naast het heiligdom van het geloof en het Rosarisch gebed heeft Bartolo Longo in Pompeii ook een liefdadigheidsinstelling opgestaan, met zijn vele werken en instellingen (Orphanages, Zons van gevangenen, Daughters van gevangenen, Daughters van de Heilige Rosary of Pompeii en Dominicaanse Tertiaries). Het meest opvallend is de "Supplication to the Queen of Victories", die op 8 mei in Pompeii van start is gegaan en op 8 mei op de eerste zondag in oktober op de hele wereld is teruggekomen." Op 21 oktober 1979 ging Johannes Paulus II op pelgrimage naar Pompeii en vertrok uit het balkon waaruit Bartolo Longo (in een geloofsintuïtie op 5 mei 1901) het blanke figuur van de vertegenwoordiger van Christus "had zien uitkijken" om de mensen die oproepen tot universele vrede te zegenen. Op 26 oktober 1980 werd Bartolo Longo door Johannes Paulus II beatificeerd en het "man van de Madonna" en de "Apostle van de Rosary" genoemd.