Petra Treasury Revealed Stropdas

Dit eerste uitzicht van de grote monumenten op de Jordaanse site Petra werd nog beroemder gemaakt dan het al was onder archeologen van *Indiana Jones en de laatste kruistocht*. In de echte wereld, maar net als de "Alexandretta" van de film, werd na de kruistochten de stad Petra in de Nabatean grotendeels vergeten, behalve door de Bedouin, en pas in 1812 opnieuw ontdekt door het westen, toen de Zwitserse ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt voor het eerst door het kanjon naar de site werd geleid (22 augustus 1812). De Nabateans zijn zelf een mysterie. Het is waarschijnlijk dat zij oorspronkelijk een nomadische bevolking uit het noordwesten van het Arabisch schiereiland waren die deze spectaculaire geografische ligging in het zuiden van Jordanië en het gebied rond een aantal belangrijke handelsroutes heeft benut om na 312 vóór Christus de stad Raqmu (later geregeniseerd als "Petra" of "rock") te vinden. Ze werden experts op het gebied van waterbeheer, zowel in termen van het opslaan van water om het leven in stand te houden, als in termen van het omleiden van potentieel catastrofale plotselinge overstromingen, door een systeem van dammen, buizen en cisterns. Ze werden ook meesters van het bedekken van structuren in de lokale zandsteenkliffen. Deze hadden de interessante eigenschap om een harde buitenkant aan te bieden die ingewikkeld kon worden gekerfd, en een zachte binnenkant die relatief gemakkelijk kan worden uitgeholpen om grote kamers te maken. Aanvankelijk werd de stad voornamelijk vanuit het oosten benaderd door een smalle kloof (de "siq" of de "shaft"), die zich op een bepaald punt langs haar lengte opent om dit uitzicht van de Schatkist (in het Arabisch "Al Khazneh") mogelijk te maken. Deze prachtige rotsgraaf kreeg zijn naam van een Bedouin-legende dat de façade een enorme schat verbergt. Het beer het teken van honderden kogelgaten waar de lokale bevolking hun geluk heeft geprobeerd door de rots te breken. Tegen 106 uur 's avonds trad het Nabatean-koninkrijk vreedzaam toe onder de heerschappij van het Romeinse Rijk als onderdeel van *Arabia Petraea*, en Petra werd zijn hoofdstad. Misschien door deze vreedzame overgang, bloeide de stad aanvankelijk onder het Romeinse bewind, maar ongeveer een eeuw later hield de stad op met het produceren van munten, en stopte het karstelen van grote tomaten. De reden is onbekend, maar kan het gevolg zijn van een invasie door het opkomende Sassanid Empire, of een natuurramp. Het kan ook eenvoudig zijn geweest dat het grootste deel van de handel naar routes in de zee is verhuisd. Petra lijkt te hebben overleefd als een of ander religieus centrum nadat de stad was afgenomen, maar in 363 jaar na Christus verwoestte een grote aardbeving veel gebouwen en ten slotte het watersysteem. De laatste bewoners verlieten de stad, die een belangrijke Christelijke stad van Byzantijn was geworden, ongeveer op het moment dat de Arabieren de regio veroverden in 663 A.D. Voordat de ruïnes in Petra eindelijk in de woestijn en de duisternis terechtkwamen, bleven ze af en toe nieuwsgierig naar de middeleeuwen - de Mamluk sultan van Egypte, Baybars - in de tweede helft van de 13de eeuw.