PIANO PARTIJTIJD STROPDAS

TIJD PIANO-PARTIJ — De piano is een akoestisch, sterk muziekinstrument dat rond het jaar 1700 door Bartolomeo Cristofori in Italië is uitgevonden (het exacte jaar is onzeker), waarin de snaren door hamers worden geraakt. Het wordt afgespeeld met behulp van een toetsenbord[1], dat een rij toetsen is (kleine hendels) die de uitvoerder neerdrukt of met de vingers en duimen van beide handen aanslaat om de hamers de snaren te laten slaan. Het woord piano is een verkorte vorm van pianoforte, de Italiaanse term voor de vroege versie van de jaren zeventig van de vorige eeuw, die op zijn beurt afkomstig is van gravicembalo col piano e forte[2] en fortepiano. De Italiaanse muziektermen piano en forte geven respectievelijk "zacht" en "luid" aan[3], waarbij wordt verwezen naar de volumemarkten (d.w.z. luidheid) die ontstaan als reactie op de aanraking of druk van de pianist op de sleutels: hoe groter de snelheid van een sleutelpers , hoe groter de kracht van de hamer die de snaren raakt , en hoe luider het geluid van de gemaakte noot en hoe sterker de aanval . De naam werd gemaakt als een contrast met harpsichord, een muziekinstrument dat geen variatie in volume toestaat. De eerste fortepiano's in de jaren 1700 hadden een stiller geluid en een kleiner dynamisch bereik.