Pineflower Theedoek

Een digitale weergave van roodbaars paars, onvolgroeid, vrouw strobili (kegels) van een Westerne witte pijn (Pinus monticola); Idaho's staatsboom. Pijnbomen en andere naaldbomen hebben niet echt bloemen, maar ze hebben wel mannelijke en vrouw kegels. De houtachtige kegel, een strobilus genaamd, die je kent, is de rijpe, zaaddragende, vrouw kegel. Mannelijke kegels, die pollen produceren, zijn gewoonlijk kruidachtig en kunnen onopgemerkt blijven, zelfs als ze volwassen zijn, tenzij je ze zoekt. De naam "kegel" komt voort uit het feit dat de vorm in sommige soorten lijkt op een geometrische kegel. De individuele borden van een kegel zijn gekend als schalen. De mannelijke kegels van de meeste conifersoorten zijn vrij vergelijkbaar. Vrouw kegels zijn variabeler over soorten in zowel structuur als kleur wanneer ze onvolgroeid zijn. Vrouwen kegels worden vaak gebruikt om naaldsoorten te identificeren. Voor de meeste soorten komen mannetjes en vrouwen keien voor op hetzelfde plant (boomstam of struikgewas), waarbij het vrouw gewoonlijk op de hogere takken naar de bovenkant van het plant gaat. Men vermoedt dat deze verdeling de kans op kruisbevruchting vergroot, aangezien het onwaarschijnlijk is dat pollen verticaal opgeblazen worden binnen de kroon van één plant, maar langzaam opwaarts in de wind kunnen drijven, waarbij het van laag op één plant naar hoger op een ander plant stroomt. In sommige naaldbomen, groeien de mannelijke kegels bovendien vaak gegroepeerd in grote aantallen samen, terwijl de kegels van het vrouw vaker afzonderlijk of in slechts kleine clusters worden geproduceerd. Een andere kenmerkende opstelling van de pijnbomen is dat de mannelijke kegel zich op de basis van het bijkantoor bevindt, terwijl het vrouw zich op de punt (van hetzelfde of een ander vertakkingsstuk) bevindt. Nochtans, in larches en cedars, zijn beide soorten kegels altijd bij de uiteinden van korte scheuten, terwijl beide soorten vezelkegels altijd van zijknopen zijn, nooit terminal.