Retropolis poster (20x30 inch)

"Retropolis" is de naam die ik gegeven heb aan mijn Toekomst die nooit was, en nu is het ook de naam van deze wilde film-poster-achtige montage van plaatsen en mensen die die wereld vullen. Het brengt een hoop elementen samen waarmee ik het afgelopen jaar heb samengewerkt - ik denk eigenlijk dat ik de stad zelf ongeveer drieëneenhalf jaar voor ik dit afbeelding creëerde - in één grote vrolijke conglomeratie van retro-futuristisch enthousiasme. Ik ben er gek op, zoals je misschien kunt zien. Dit is een stad zo groot als het weer. Zoals bij weerpatronen. Vergis de mist en wolken niet voor vervuiling, want dat is hier geen probleem; de stad van de toekomst ging altijd over transport van een slank, modern en wenselijk soort. Dit is geen uitzondering, met zijn bruisende monorail en zijn vliegende, lichter dan luchtschepen. Maar het is ook niet allemaal openbaar vervoer, want we hadden beloofd dat we vliegende auto's zouden gebruiken. Hier hebben we ze eindelijk in de vorm van open, cockpit-raketten die uit het hart van het afbeelding barsten. Het centrale afbeelding van de stad is een aantal mensen die je daar kunt ontmoeten. Om geen enkele reden die ik kan uitleggen, heb ik de mannelijke personages genoemd naar de Britse bandleiders van de jaren 20 en 30. We hebben Nat Gonella, Henry Hall, en Lew Stone, en in haar eigen ader is er hun vriend Aelectro Monica, samen met Rusty, de oorspronkelijke trouwe Robot Companion. Voor degenen onder ons aan mijn kant van het water is er ook een knik voor de Gershwins, en er is minstens één subtiele verwijzing naar iemand die - naar mijn beste weten - nooit muzikant was. Je zult hem zelf moeten vinden.