Ringed zegel romper

Een moeder Ringed Seal en pup op een ijsgang. De tekst die "Koude Noses Warm Hearts"leest verschijnt ook samen met een rood hart. Net als bij de Polaire Beren die er op protesteren, worden zeezoogdieren zoals de Ringed Seal bedreigd door de veranderingen als gevolg van de klimaatverandering in het Arctische ijspak. De ringvormige zegel (Phoca hispida) is de meest voorkomende en brede ijszegel op het noordelijk halfrond: die zich uitstrekt over de Noordelijke IJszee, het Zee van Bering en het Zee van Okhotsk tot het zuiden van de Noordelijke Japanse kust van de Stille Oceaan, en over de noordoostkust van Groenland en Scandinavië tot het zuiden gieterland, en omvat twee zoetwaterondersoorten in Noord-Europa. Ringvormige zeehonden vormen een van de voornaamste prooi van polaire beren en maken al lang deel uit van het dieet van de inheemse bevolking van het Noordpoolgebied. De merkbare afname van de hoeveelheid Ringed zeewater zal waarschijnlijk een dramatisch effect hebben op Arctic food webs. De ringzegel is een indicator voor ecologische veranderingen in het noordpoolgebied, omdat het afhankelijk is van jaarlijks zee. Ringende zegels zijn: Ze zijn geboren van medio maart tot medio april en gespeend vóór de breuk in juni. Hieronder wordt de verspreiding van ringzegels in de wereld getoond: tijdens de lactatieperiode brengen jonge zeehonden de helft van hun tijd door boven op het ijs en de helft onder water, waar ze worden bejaagd door poolse beren. Om zichzelf te beschermen tegen roofdieren en om hun jongen te kweken, maken de gevelde zeehonden sneeuwparen op het oppervlak van het zee ijs. Die in de dunne sneeuwlagen zijn vatbaarder voor aanvallen dan die in de dikke lagen. De overvloed en de stabiliteit van het ijs zijn van groot belang voor het succes van de jonge zeehonden. Als het ijs blijft dalen als gevolg van de klimaatverandering, zullen jonge zeehonden op jonge leeftijd in open water moeten zwemmen, waardoor ze meer energie gaan verbruiken en kwetsbaar zijn voor aanvallen. Bovendien is het ijs ook nodig om na de speenperiode te rusten, wat van essentieel belang is voor hun ontwikkeling. Door de klimaatverandering kan de ijsafname van zee door de ringzegen verder naar het noorden worden verplaatst, wat van invloed is op de voedingsseizoenen, de vruchtbaarheid en de overleving. Drijfijs, dat door de stijgende temperaturen wordt gecreëerd, kan ook het assortiment harpzegels doen stijgen en de dichtgeknepen zeehonden voor het westen van Groenland doen toenemen, wat het evenwicht aantast dat reeds tussen de inheemse bevolkingen in dat gebied is bereikt. De afname van de populaties van ringzegels heeft ook gevolgen voor de roofdieren - het polaire beer. Polaire beren prooien bijna uitsluitend op gevlekte zeehonden en doden meestal hun jongen die voor hun overleven afhankelijk zijn van zee-ijs. Naast polaire beren jagen mensen al eeuwenlang op de ringzegels. Zij zijn niet alleen een bron van voedsel voor de meeste kustbewoners in het noorden, zij vormen ook een bron van inkomsten. Duizenden ringzegels worden jaarlijks geoogst en verhandeld voor bont door de Inuit en andere mensen in het Arctisch bekken. Andere temperaturen van de Warmer-oceaan dreigen ook meer pathogenen te veroorzaken die de Ringed zeehonden aantasten. Een migratie van Ringed zeehonden naar stabielere habitats kan de verspreiding van deze ziekteverwekkers vergroten, wat zelfs kan leiden tot een epidemie van een ziekte. Bovendien zal er, naarmate de temperaturen opwarmen, meer menselijke aanwezigheid zijn in de Arctische regio, met scheepvaart, visserij, landbouw en oliewinning. Dit zal leiden tot een verdere aantasting van de habitats van de Ringed zeehonden en tot een vermindering van de beschikbaarheid van hun voedsel, zoals vis. In juli 2011 kwamen er zieke en dode ringzegels op de kust van het Zee Beaufort bij Barrow, de meest noordelijke gemeenschap van het land. Strandingen werden gemeld tot in het westen van Point Lay en Wainwright op het Zee Chukchi. De aangetaste dieren hadden laesies op de schil en in hun mond. Sommige patiënten vertoonden een vlekkend haarverlies en huidirritatie rond de neus en de ogen. Verfijnde levende zegels waren lethargie, waardoor mensen konden naderen. Necropsieën op de dode ingewanden vonden vloeistof in longen, witte vlekken op levers en abnormale groei van de hersenen. Symptomen, maar geen sterfgevallen, werden ook waargenomen in Pacifische walrus. Aanvankelijk werd gedacht dat straling afkomstig van de kernreactoren van Fukushima in Japan de oorzaak zou kunnen zijn. Dat is niet het hoesje gebleken. Immuunsysteemziekten, schimmels, op man vervaardigde en biotoxinen, contaminanten en stressfactoren die verband houden met de ijsverandering van het zee kunnen de oorzaak zijn. Onderzoek heeft wetenschappelijke waarnemingen gecombineerd met de traditionele Canadese Inuit-kennis over de manier waarop orcinus orca zich in het Arctisch gebied gedraagt en zich gedraagt. Een toename van het aantal jachtgebieden dat beschikbaar is voor de dodelijke walvissen in het Noordpoolgebied als gevolg van de klimaatverandering en het smelten van zee-ijs kan "het evenwicht van het mariene ecosysteem ernstig aantasten". Killer walvissen zijn onlangs begonnen met het koloniseren van Hudson Bay Ze zijn toproofdieren die het gedrag van hun prooi beïnvloeden, waardoor ze wegrennen, diep duiken of proberen te verbergen onder het zee ijs. Orcas eet alles van scholen kleine vissen tot grote walvissen, meer dan twee keer zo groot als ze zelf hebben. Kleinere zoogdieren zoeken een toevluchtsoord in ondiepe wateren of aan land, en grotere prooien lopen weg, duiken diep, of proberen zich te verbergen onder het ijs. Zelfs narwhal, zal naar ondiepe wateren lopen en wachten tot de walvissen het opgeven.